miércoles, 31 de diciembre de 2008

Manuel Jabois enche o Café Moderno durante a presentación da súa novela 'A estación violenta'




O xornalista presentou onte a obra no Café Moderno de Caixa Galicia, que quedou pequeno ante a gran cantidade de xente que se achegou ata alí para tal ocasión. Acompañado polo crítico e historiador de arte Ramón Rozas e a representante da editorial, Penélope Pedreira, asegurou que «é un libro alleo a min, escrito por outro que fun eu, cun ritmo do outro que xa non son eu».

O autor, sempre moi crítico consigo mesmo, dixo que ten unha relación de amor-odio con ‘A estación violenta’: «Hai cousas que están realmente moi ben, e tamén outras descaradamente mal. Pero non é unha mala primeira novela. Case diría que é unha boa primeira novela. Inmadura, excesiva e case fantástica: ideal».

A estación violenta’, escrita hai tres anos, cando o autor tiña 27, trata sobre a historia de tres amigos que se reencontran despois da rematar os seus estudos na universidade e que volven revivir vellos tempos. Dende hoxe mércores estará á venda na librería Michelena de Pontevedra e a partir do día 2 en todas as da cidade.

Manuel Jabois é un recoñecido periodista do Diario de Pontevedra, columnista, ademais de editor do seu propio Blogue Manuel Jabois, un referente neste espacio pontevedrés.

Fareime co libro en canto poida.
Noraboa e unha aperta Manuel.

martes, 30 de diciembre de 2008

Carta sobre el centro-reformista


Durante la campaña electoral a la Junta de Facultad conocí a un chaval de Pontevedra en Derecho que me envió un email felicitándome por el contenido de una carta que me habían publicado en La Voz de Galicia hacía mucho tiempo y que había encontrado él en internet y de la cual no me había enterado de su publicación hasta que este compañero me lo dijo.

La carta se titulaba "El centro-reformista es el futuro" (<--pincha) y la firmé como miembro de Novas Xeracións de Pontevedra, explicando lo que para mí es el centro, su acción y contenido, y pidiendo indirectamente al final de la misma el regreso del espíritu de Adolfo Suárez y del centro con la victoria del Partido Popular en las elecciones generales del 2008.

Agradezco con este gran gesto que ha tenido este compañero conmigo a todos los anónimos que me leen y que me transmiten su apoyo y reconocimiento, de Pontevedra, de Derecho o de cualquier otro sitio.

Me gusta conocer de primera mano los problemas de la gente, estar en contacto directo, es de esa manera como uno llega a comprender y detectar las cuestiones para después poder ayudar a los demás.

Para mí, el centro-reformista es el futuro, y en Pontevedra también.

lunes, 29 de diciembre de 2008

En honor a Jorge Couto y sus buenos amigos



El viernes asistí en Santiago de Compostela a la entrega de los carnets a algunos de los nuevos afiliados por parte del Presidente Nacional Mariano Rajoy.

Fue un acto simbólico, pero muy especial para muchos jóvenes y adultos que recibían de la mano del propio Mariano Rajoy y de nuestro candidato a la Xunta, Alberto Núñez Feijoo, sus carnets como nuevos miembros del partido.

En este vídeo se ve a mi buen amigo y tocayo Jorge Couto de NNXX de Pontevedra recibiendo con mucho orgullo y cariño su carnet de afiliado al Partido Popular.
La sorpresa para él no fue sólo esta en ese día, sino que al día siguiente, Jorge fue el protagonista de la foto del acto en el Diario de Pontevedra, que recogió la entrega en mano de un pontevedrés a él, otro pontevedrés. Todo un homenaje para los que en su día no tuvimos su misma suerte y, para mí, personalmente, fue un gran honor esta entrega, que sentí como propia, porque fui quien le propuso en su día a Jorge Couto, como a tantos otros activos que tiene NNXX de Pontevedra, entrar a formar parte de esta gran organización, y porque tanto para mis amigos, Teresa, Pepón y Fátima, como para mí fue muy bonito verlo tan plácido y feliz.



Antes del acto, los amigos que acompañamos a Jorge estuvimos de paseo turístico por el Campus Universitario en el que los destinos de la vida tuvieron a bien en situarme, para lo que hicimos algunas fotos con connotaciones históricas... para el recuerdo de un día de risas xDD.



Sólo los Beatles fueron capaces de convertir un simple elemento urbano, en el norte de Londres, en una calle llamada Abbey Road, en un icono de la cultura popular del siglo XX.

Jorge, Pepón, Fátima y Teté: alé patatiya, alé, aléee :)

Relato do que pasou entre os socios do BIPARTITO GALEGO ante o reparto do pastel eólico:


Representantes da Consellería de Medio Ambiente e de Política Territorial non só deciden abandonar “sen volta atrás” a Mesa de Valoración, senón que solicitan que sexa adxuntada a Acta da reunión, un escrito no que xustifican a súa decisión “porque non se garante a aplicación da normativa medioambiental básica”.

Representante da Consellería de Medio Ambiente nesta Comisión explica ese mesmo día a súa postura aos medios de comunicación: “Existen dúbidas sobre a seguridade xurídica do procedemento” e “Se ten atropelado un pouco a legalidade vixente”.

E por último, a Conselleira de PTOPT afirma que o “proxecto plantexaba dúbidas medioambientais” e que tampouco ofrecía “demasiada seguridade xurídica”.

O propio goberno recoñece que estamos diante do maior escándalo político de toda a lexislatura, pero esta vez, o maior escándalo político do bipartito vén acompañado dunhas enormes consecuencias económicas.

domingo, 28 de diciembre de 2008

O ÚNICO QUE DEIXA O BIPARTITO AOS GALEGOS É UN GOBERNO DIVIDIDO, UNHA CRISE ECONÓMICA E, AGORA, UN ESCÁNDALO ECONÓMICO


A única solución que queda é parar o concurso, parar un escándalo económico e reiniciar, despois das urnas, outra vez, unha oportunidade perdida para Galicia que era inxectar diñeiro ante esta crise económica e a través dun concurso transparente, seguro e fiable.

O que está a pasar con este concurso é malo para as empresas, malo para os cidadáns, malo para a imaxe de Galicia e moi malo para os políticos.

Cando todo o Goberno está desconfiando entre si é evidente que Galicia ten unha enorme desconfianza no Goberno.

Cal é a razón que dentro dun goberno a metade dos seus compoñentes desconfien das actuacións da outra metade dos seus compañeiros de equipo?

O único que deixa o Bipartito aos galegos é un Goberno dividido, unha crise económica e, agora, -en relación ao concurso eólico- un escándalo económico, que beneficia ó amiguismo, ó clientelismo e ás empresas que terán un papel fundamental na financiación dalgún partido político na próxima campaña electoral.

Que sorte temos os galegos, que algún empresario vai cambiar 140 MW por un periódico ó servicio interesado duns políticos que demostraron ata o final desta lexislatura que o prometido cambio pasaou por mudar a unha rede clientelar sen precedentes.

Noraboa ó BNG polo seu "éxito" "eólico", salvación da patria nacionalista.

sábado, 27 de diciembre de 2008

Despois de Cuiña


A historia recorda, recordou e recordará ós homes non polo seu nome, senón polas súas obras.
Claro está, que poucos políticos conseguen facer historia. A maioría transitan por ela, se deixan levar polos acontecementos e se conforman con facer pequenas aportacións que o tempo irá disipando. Non foi o caso de José Cuiña Crespo.

Maña cumprirase un ano do falecemento de Xosé Cuiña , protagonista clave da recente historia e do progreso de Galicia.
Pódese dicir que o foi casi todo en política, pero se hai algo polo que a historia levará o seu sello é porque foi un político da terra; a súa "Galicia nai e señora", que tan ben describiu Rafa Cuiña, o seu fillo, era toda unha declaración de intencións, de identidade familiar e de lealtade a este gran pobo que segue sendo Galicia.

O primeiro mitin do que teño memoria creo que foi nas eleccións municipais do 95, as primeiras nas que o meu pai, tenente-alcalde en Cotobade durante 16 anos, non formou parte por motivos persoais da candidatura do Pp, e falara Cuiña con algún deputado máis.

Foi un galeguista convencido, convencido dunga Galicia forte, aberta, plural, integradora e unida ó resto de España.

Cuiña e Fraga son os responsables da primeira gran modernización de Galicia na década dos 90, a que asentou as bases dun país novo.

Non o cheguei a coñecer persoalmente, pero o ano pasado, nun día de domingo como o de mañá, suxerinlle ás dúas e media da tarde ó meu pai acercarnos ata Lalín. Foramos case sen comer para chegar ás 4 a Prado, parroquia natal de Pepe Cuiña.

Persoalmente non encontro palabras para describir o que alí vin. Xamais vira como a despedida dun home podía emocionar baixo a bandeira galega, o Himno do Antigo Reino de Galicia a cargo dun gaiteiro, e un escalofriante aplauso a tanta xente allea a el, allea en lazos familiares e de veciñanza dezá, pero non allea ó sentimento que esa tarde despediu á eterna "Galicia, terra nai e señora" de Xosé Cuiña, O FILLO DO MUIÑEIRO.


miércoles, 24 de diciembre de 2008

Arias contesta a Luisinho

Temos por este Blogue a un honroso defensor dos CAF, Luisinho de nik, quen suscitou moitas cuestións arredor de AID, e que foron debidamente respostadas.
Unha delas merece que se poña aquí porque explica detalladamente todo sobre a asociación e a historia dos CAF en Dereito.

Vai redactada polo amigo Arias:

Se, Luisiño, soubeses música, á fe que serías un gran compositor de fugas. Con tres que che bailen a auga, tés variacións do tema para dar e tomar, cos desenvolvementos do resto. Xuntas todo en tres ou catro pentagramas, e fas un sistema fugado que nin o amigo Bach. Sorprendente capacidade para encher a blogosfera con pouca temática. Pero he aquí as maravillas da dialéctica. Mágoa de Santo Agostiño e a Escolástica Medieval. Á fe, tamén, que iamos salir graduados por Salamanca con unha soa sesión. En fin, desculpa as bromas, e poreime un pouco serio.

Sería conveniente saber quen se agocha detrás do teu pseudónimo. Por saber de qué facultade es, de qué universidade, se tes algo que ver cos CAF ou non, en fin, todo iso. As últimas palabras que falei con alguén dos CAF foron coa Señor Becoña, creo. Corríxanme os que teñan potestade para tal se estou en erro. Dicíame que nos tiñamos que por dacordo en moitas cousas para ir á Xunta de Facultade. Avogaba polo diálogo. Teña os meus parabéns por tan boa intención, e como dixen no seu momento, fagamos tábula rasa e reescribamos o reescribible.

AiD é unha asociación Independente de estudantes da Licenciatura en Dereito da Universidade de Santiago de Compostela. Nesta definición van inclusas moitas cousas, que se determinarán a continuación: Estudantes de Dereito (non de ningunha outra titulación) da Universidade de Santiago de Compostela (non de ningunha outra facultade ou universidade Galegas nin Españolas nin Universais). Isto xa que, como é unha asociación de recente creación, non pode abarcar o inabarcable con tan curta idade. Un ano non da para moito. Non por iso estamos fechados a expandirnos. Pero cada cousa ó seu tempo. Así, por tanto, ancheamos algo por ir ó Claustro Universitario, e parello a iso, tamén houbo de anchear a mente e as concepcións particularistas, extendendo o ámbito de acción a toda a Universidade de Santiago de Compostela naquilo que se pode extender, e sen esquecer quen nos escolleu para o Claustro.

Por tanto, e como sabe máis o tolo na súa casa que o listo na allea, eu non valoro os resultados de ninguén en ningunha outra facultade. ¿Que os CAF obtiveron un resultado escandaloso na Facultade de Coscotroloxía da Universidade de Pernambuco? Pois Felicidades e ale, ale; a manter a cousa así e a traballar por Tutatis, por Xúpiter e por Favor. Xa ves o que me tolea o caso.

Centrémonos, por calquera dos anteriores, o que máis rabia che dea, na Facultade de Dereito da USC. No curso 2004-2005 levouse a cabo a reducción do programa de Dereito Romano a iniciativa, guerreira, dos CAF. Con tanto éxito e sorte que se puxo a xente cabrona, e nos de 1º dese curso (que casualmente é o primeiro da miña promoción) amamos a todo membro dos CAF "sicut proximo periculoso". Iso, sumado a certas meteduras de pata dalgúns dos membros, pois, levounos ó resultado que estamos a ver en Dereito. Non fala Iván Arias candidato a nada, senón que Iván Arias observador imparcial, que o foi ata 4º de Carreira. E comigo pregunta a un 80% dos Estudantes da Facultade de Dereito da USC. Creo que non erro moito na cifra.

A ausencia dun carácter paternalista ou ausencia de caudillismo leva a que AiD escoite ó alumnado antes de actuar. De aí que tódalas decisións que se toman dende o seo de AiD son previamente consultadas. O certo é que hai poucas mentes tan brillantes como para ter unha empatía total co resto de compañeiros. E por iso tantas veces precisamos saber o que queren. E así imos indo. Outro apunte a ter en conta.

As nosas actividades lévanse a cabo de xeito impoluto, e todo está claro, as contiñas o primeiro. Non como se andivo dicindo, que tales cartos ían parar a AiD e a posteriori os membros investíanos en "combinados de bebidas alcólicas", así, a lo fino...

As nosas iniciativas na Xunta de Facultade son defendidas pola maioría de Membros de AiD, excepto en ocasións, contadas, e por mor da inexistencia da disciplina de voto dentro de AiD (por iso o de Independentes tamén, mira se queremos liberdade). ¿E sabes por que defendidas por todos? Porque imos todos á Xunta de Facultade, así, a pleno, coma quen non quere a cousa. Porque non usamos recheo para as listas electorais (xa ves, puidemos ter presentados 18, e só tiñamos 17 para presentar) e por que tentamos ser, e somos, honrados. E non defendemos barbaridades nin nos paramos en discusións sobre o sexo dos anxos. Poñemos os pés na terra cada día e intentamos solucionar os problemas cotiáns. Mira, o último o Venres da semana pasada, con unha rapaza que veu agoniada porque se quedaba sen convocatorias de exame en Fin de Carreira. E solucionóuselle, e foise tranquila, e todos contentos.

Mira, Luisiño, non sei se teño que dar eu o brazo, ou o pé, a torcer ou a revirar. Creo que non. Non me importan nin o máis mínimo, xa ves ti, as verdades dos números que me estás a presentar, en primeiro lugar porque non me vinculan, nin no pouco, nin no moito. Métaos en conserva a quen tanto lle interesen, ou nun sudoku aquel ó que lle guste tal tortura xaponesa para abranda-los miolos. Aínda máis, os números tampouco me importan nin os meus, ¿sabes por que? Porque detrás de cada voto, do número, hai un votante. E o votante é quen a min me importa, principalmente, porque a tal debo estar agradecido e intentar darlle ben común, que por ser común, non será só ben para el, senón que para todos.

Con respecto de GADED non lles teño que faltar ó respecto nin á consideración. Principalmente porque non sei que fan nin qué deixan de facer. Si teño algunha referencia, pero, como digo, descoezo a verdade do caso, só felicitarei, e alá cada quen coa súa conciencia. Eu coa miña teño suficiente.

Dixecheslle a Etilik0, que menudo pseudónimo gasta: "As miñas propostas xa as fago onde toca, e é por iso que se consiguen cousas. Creo que non ten moito senso que faga propostas a AID, tendo en conta que é obvio que non comparto as vosas ideas." Máis adiante a min: "Eu non teño que facervos propostas, polo simple feito de que non estou en condición de facelas, non entro dentro do voso espectro de acción." En fin: ti non tes que facernos proposta algunha por istos e por aquilo, que se non comparto as vosas ideas, que se non estou dentro do voso ámbito de acción... Perralleiradas, en resumo. Propostas non, pero "Posts" si, e se puidera ser, un cada hora. Mira Luisiño, se queres facer algo polos teus compañeiros Universitarios falamos do que sexa. Pero estar descute que te descute por uns números... ¡Quédate cos máis gordos! Aquí trátase de beneficiar ó estudante e non fardar de enteiros. ¿Queres ou pretendes que pase coma sempre e cada quen pola súa banda? AiD pode, este ano, permitirse iso, con grave perxuízo para o CAF. En fin, en fin, como non sabemos quen es, nin en nome de quen ou qué falas, non faremos tal e agardaremos ó ano que vén, a resolver os pactos das comisións cos Comités. Pero ollo a ver por onde van os tiros, porque se de tonterías imos falar... Para mundo, que me baixo.

Non rebatiche, para que vexas, o que dixen das mal nomeadas taxas. ¿Achantas, Luis? ¿E non podemos estar dacordo niso? ¿E no das Bolsas para o alumnado? ¿E na mellora dos Servicios á comunidade Universitaria? ¿E no establecemento de normativas garantistas en tódolos procedementos na Universidade? ¿En iso hai que estar en contra porque o dicimos nós? Oia vostede, ou mellor lea: CAF e AiD propuxeron, no curso pasado, cousas similares que se votaron en Xunta de Facultade igual por todos. ¿Sabes por que? Porque hai cousas que deben ser dunha maneira, ou mellor deixar de ser doutra. Se o caso é descutir por descutir, creo que todos temos mellores cousas nas que perde-lo tempo. Por tanto, dime ti se é que podemos chegar a algún punto en común, despois de toda a palabrería verquida no Blog daquí o amigo Cubela. Porque un pasa xa todo o día dándolle ós dedos, sexa na gaita, sexa no órgano; como para vir ó ordenador e darlle outro maratón dixital e rematar non quitando nada en limpo.

Por iso, Luisiño, digoche, ¿Hai algo que che agrade para chegar a un punto en común, ou resúltache todo AiD tan "repulsivo" (quitémoslle cabalos á palabra) que con tan só nomealo sáeche un sarabullo na meninxe externa? Por favor, se ata ás veces os CAF deron algo no cravo. Só que despois, en tantas ocasións, ou se tiraron ó monte ou se subiron á parra de tal xeito que, ou escapabamos correndo, ou como fixo algún, plantou cara, e dixo ata aquí me mangonean aquí os salvadores da Ensinanza Pública Galega.

Somos moitos (moitísimos, onde vai dar) os que non nos sentimos representados polos CAF. E uns pasábamos ata un punto onde nos unimos para deixar de pasar. E outros dixeron, ata aquí pasei. E outros seguen a pasar. E outros si que se sinten representados. Para eles, como diría Patricia Conde, un bico... ou un manoxiño de rosas.

E aínda que os Comités, antigos CAF, sigan obtendo bos resultados noutros sitios, hai un vicio que teñen que perder: a súa endogamia, e deben relacionarse cos demais compañeiros e comezar a interactuar coas demais asociacións de Estudantes, porque os representados van todos no mesmo saco, e non para uns se extende o beneficio ou o perxuízo, senón que para todos. Esta intención é a que temos en AiD, e xa dimos pasos concretos para realizar iso. Porque sabemos, perfectamente, que o fin non é AiD, senón que os verdadeiros intereses e conveniencias do alumnado. E xa que ti dis o mesmo ¿cren o mesmo os Comités, pero cordialmente, e non só de papeleta? Tiven ocasión de falar con xente que leva na Facultade de Dereito moito tempo, e queda abraiada, ou polo menos iso me din, cos modais dos que usamos os membros de AiD, e os que usaba o CAF, e segue a usar na actualidade en algún caso. E iso xa di moito da persoa e da asociación, e do que pretende co seu actuar. Por tanto, Luisiño, non sei se "odiados" é a verba, pero, amados, dende logo, tampouco é. Con isto non quero dicir que a nós nos amen sublimemente, pero, amiguiño, a vaquiña polo que vale: aí está o deste ano, que non me deixa mentir.

Luisiño, volvo e digo: se algo en concreto, ou en abstracto, podemos sacar de conclusión que supoña un ben en común, seguimos na gresca. Pero se o único que conseguimos é falar por falar, ou escribir por escribir, ata que se nos desgasten e se nos poñan romos os dedos e quedar cos tocos, gastando paciencia, tempo, neuronas, humor e datas de Nadal diante do ordenador, Déanos, pois, o vento de onde mellor sexa propicio, e cada curuxa ó seu loureiro, que non hai nada máis do que latricar. Dixen.

martes, 23 de diciembre de 2008

Actividades de AiD; CAF; folgas; taxas; un pouquiño de todo...

Este ano comezamos co II Ciclo de Cine que fai AID; seguimos cunha Charla Informativa sobre o Plan Bolonia á que acudiron 170 persoas; e máis tarde, reunímonos co Vicerrector para que respondera daquelas cuestións que lles preocupaban ós alumnos con respecto a este tema, liderando así os problemas dos estudiantes de Dereito ante persoaas que están por enriba nosa no Goberno da USC; e, por último, fixemos unha última charla informativa coas aclaracións do vicerreitorado, fixemos unha explicación detallada das nosas propostas para a Xunta de Facultade e explicamos o sentido de AID; eu intervín en ambas charlas, e pódovos dicir que a xente estaba moi dEsinformada sobre todo o relativo Ó Plan Bolonia, máis podo dicir, estaban totalmente desinformados.

É bonito facer folgas contra as taxas e Bolonia, publicar que o alumnado fai un seguimento de dita folga do 90% e logo que iso non sirva para nada, tan só para criticar a unha Consellería dun partido político diferente ó que os CAF apoian e que está na Xunta de Galicia igualmente, o BNG. Unha das cousas que clarifican o seu único interés, o electoralismo partidista ó servicio duns poucos políticos.
E senón a ver cántas folgas non haberá xa pensadas para xaneiro-febreiro ante as Eleccións Autonómicas. Tempo ó tempo, e recordade isto.
E, logo, non terán tamén parte de responsabilidade ambos partidos do Goberno Galego igualmente ante a SUBA INDISCRIMINADA DAS TAXAS? digo eu que nun goberno ten que haber criterio e acordos.

Diagnóstico:

Dous Gobernos distintos, intereses partidistas diferentes. Polo tanto, seremos os xóvenes, universitarios e non universitaros, os que sigamos pagando este desinfortunio histórico.

Esperemos que o próximo Goberno saído das urnas lexitimamente, un do PP ou un do PSOE-BNG, teñan en conta que non tódolos estudiantes teñen as mesmas posibilidades, nin os mesmos recursos á hora de pagar matrículas tan altas e desproporcionadas para os servicios que se prestan.

Porque as BECAS en primeiro é fácil telas, pero mantelas debido ó alto número de créditos aprobados que hai que ter, un 80%, fan moi difícil que, ante UN TEMPO DE CRISE ECONÓMICA E DE RECESIÓN, no que todo subiu, a compra, os alugueres, os servicios públicos... a xente con menos recuros e en plena crise económica poidan facer unha carreira universitaria sen atranques. Estes señores que agora suben as taxas e poñen máis dificultades para a adquisición dunha BECA, son os mesmos que prometeron invertir en educación pública e facilitar ás familias con menos recursos que os seus fillos puideran estudar sen dificultades económicas engadidas.

lunes, 22 de diciembre de 2008

CONCERTO DE NADAL DA ORQUESTRA FILHARMÓNICA CIDADE DE PONTEVEDRA

CONCERTO DE NADAL DA ORQUESTRA FILHARMÓNICA CIDADE DE PONTEVEDRA

Martes, 23 de decembro ás 21.00 h no Auditorio do Pazo da Cultura de Pontevedra

A Orquestra Filharmónica Cidade de Pontevedra, acompañada da soprano Ana Barros e do tenor José Lourenço, interpretará piezas de clásicos como Donizetti e Puccini, entre outros.



A asistencia ao concerto é gratuíta.

Felices Fiestas


Os dedico una postal que me ha enviado una buena concelleira de la provincia de Ourense y seguidora indiscutible de AID.

Felices Fiestas a todos vosotros y gracias una vez más a los que entráis en este Blog compartiendo, discrepando o aceptando mis opiniones.

viernes, 19 de diciembre de 2008

Gracias, por Iván Arias, Secretario de AID

Aquí vos deixo a análise electoral e da campaña que fai o meu Secretario, un bo home e unha boa persoa, traballador, firme nos seus principios e orgulloso de ser da mariña lucense.

Gracias.

Vintecatro horas despois de coñece-los resultados das Eleccións a Representantes á Xunta de Facultade de Dereito, é hora de facer seria reflexión sobre o acontecido
.


Primeiramente hai que da-las gracias. Gracias, e moitas, a todo aquel que acudiu a votar, e máis aínda, a todos aqueles votantes que o fixeron por AiD. So deles dependeu o éxito destas eleccións, tanto para nós como para a totalidade da Facultade. Non se recorda tal afluencia de xente a votar. E non se recorda unha maioría tan ampla. Gracias, polas veces que sexan, a todos e a cada un dos que se achegou á furna co seu voto para AiD.Gracias.


En segundo lugar habería que analizar o por qué do resultado electoral. AiD é unha asociación demasiado recente como para ter tal raigame, sen embargo, tena. E iso é abraiante. Pero non é máis que un froito. O froito do traballo desinteresado, da seriedade continua, da fidelidade á palabra dada, da lealdade ós demais compañeiros da facultade. Escribo estas liñas metido entre un feixe de papeis da asociación, uns resoltos, outros por resolver, e facendo un oco no medio do traballo para deixar, antes das vacacións, resoltos varios temas que se precisan para a boa marcha de AiD, e por extensión, da Facultade. Fago isto sen ánimo ningún de beneficio privativo e propio, despois de termos hoxe unha Xunta de Facultade onde xa se comezou a xestar unha nova normativa de cambios de grupo, onde se falou das infraestructuras que esta casa precisa para adaptarse ó estilo boloñés... tantas cousas; pero por riba diso está o empeño en demostrar que un bo traballo continuado, da, como froitos, unha fonda raigame entre os compañeiros.


A cercanía e a confianza. AiD non naceu para estar nunha nube. Lembro quen me dicía que os Representantes do Alumnado estabamos aí para aproveitarnos persoalmente de fantásticos medios que as universidades poñían ó noso dispor. Lamentablemente esa Universidade non debe ser a de Santiago, xa que o ordenador de AiD rondará a decena de anos, e escribo e publico este breve post dende o meu. AiD non naceu para iso, senón que naceu para estar cerca dos problemas de tódolos nosos compañeiros, que diariamente acuden á Facultade e atopanse con que lle asignaron un grupo de docencia ó que non pode ir, ou que incluso na fotocopiadora lle cobran as grapas. AiD naceu para defender non só intereses de alumnos concretos: naceu para defende-los intereses do alumnado, de todo o alumnado, e tamén, os seus dereitos.


Antes de irrumpir nesta facultade había representación estudiantil, pero esta viámola dende lonxe. Era sumamente turbadora, incluso violenta en casos. AiD veulle a dar un cambio á representación dos estudiantes. Diálogo, respecto mutuo, firmeza, lealdade, transparencia, claridade, información, solidariedade, comprensión... con iso comezamos a funcionar, sen subirnos á parra. Sabemos que estamos aquí non por nós, senón que por que o noso traballo acabou gustando e fostes vós, compañeiros todos, os que votastes. Dependemos directamente do alumnado. E por iso só nos sentimos vinculados polo seu mandato, sen ter que responder ante ningún terceiro, nin estar condicionados por ningunha dirección exterior que nos induza a fins alleos ou extraños ó ben dos estudiantes desta facultade.


Unha diferencia notoria de votos fixo que nos situasemos á cabeza no reconto de votos. Teño que dicir tamén que estou canso, física e psíquicamente. Foi esta unha campaña moi dura. Máis dura, incluso, que a anterior. Tivemos que ler panfletos e cartaces que se referían a nós, feitos de xeito tan torticeiro que se solapaba a súa publicación coa xornada de reflexión. Fomos obxecto de anticampaña. A petición do voto dalgunha das outras candidaturas converteuse nunha petición de ausencia de voto a AiD. E nós debemos ser un tanto parvos, xa que non atacamos. As nosas sensatas propostas, que se poden realizar, foron usadas para intentar denostarnos; e substituídas por ilusións que inducían ó engano intencionado. Por todo isto creo que preciso das vacacións de Nadal para repoñerme algún tanto.


Se nalgo, tamén, teño que incidir, é no agradecemento a todos vós, compañeiros. Porque demostrastedes co voso voto, co voso comportamento, un sentido común fóra do común. Porque non vos deixástedes enganar con propostas sensacionalistas, porque créstedes en nós cegamente e nos déstedes, unha vez máis (e ogallá sexa a segunda de moitas) un voto de plena confianza. Un agradecemento serio, e aquí se me complica máis a cousa, é, agora, a necesidade que temos de levar a cabo as nosas propostas e de seguir traballando por todos vós, alumnos de Dereito. Por todos vós, e pola USC no seu conxunto. Seguir traballando con rigor, con academicismo, con firmeza, con seriedade, con ilusión, con cercanía, con amabilidade. Nunca, por principio, insultaremos a un compañeiro. Nunca o forzaremos a tomar unha decisión persoal. O beneficiario do noso directo traballo é o estudiante, e sería totalmente inmoral sermos, en lugar dunha axuda, unha traba, un impedimento.


Non me quero extender. Quero, con un pouco de sentido común como ese que foi ás furnas onte, 17 de Decembro, darvos, de novo, as gracias.


Bo Nadal, e verémonos en Xaneiro.


Iván Arias

jueves, 18 de diciembre de 2008

AID GAÑOU AS ELECCIÓNS Á XUNTA DE FACULTADE EN DEREITO


Amigos e amigas:

Alumnos Independentes de Dereito gañou as eleccións.
Non son horas de facer análisis fáciles sobre o acontecido.
Tan só quero dicir que o CAF foi un digno rival, sobre todo a súa base máis nova, que tivo un comportamento moi bo tras os resultados.

Na Facultade de Dereito, cunha participación de 320 alumn@s, o 17,4% do censo, dos máis altos, senon o máis que houbo en Dereito nunca e tamén nestas eleccións na USC, e cunha diferencia de 102 votos do máis votado de AID sobre o máis votado dos CAF con 78 votos.
En lista aberta, con 41 candidatos presentados, podíase votar a un máximo de 18 persoas. Saían como electos os 26 máis votados deses 41 totais.

O apoio para AID foi o seguinte:

1- Jorge Cubela López, 180 votos.

2- Fernando Carreiras González, 177 votos.

3- Luís Teira Otero, 167 votos.

4- Amani Carballo Domínguez, 166 votos.

5- Carlos Serrallé Mayo, 165 votos.

6- Leticia Domínguez Susavila, 162 votos.

7- Rubén Ponce Díaz, 162 votos.

8- Iván Arias Balsa, 161, votos.

9- Alejandro Almau Taboada, 161 votos.

10- Iago Seijo Fraga, 160 votos.

11- Marta Pereira Rodríguez, 159 votos.

12- Pilar Feijoo Alonso, 158 votos.

13- Carlos Fabal Rodríguez, 157 votos.

14- Andrés Álvarez Fernandez, 157 votos.

15- Mario Velo Martínez, 154 votos.

16- Rocío Quinteiro Villanueva, 153 votos.

17- Pablo Cancio Rascado, 153 votos
.

Despois, os 9 máis votados dos 18 do CAF, que serán o resto dos representantes do alumnado.

Xaime Candal Soneira, 78 votos.
Inmaculada García Escourido, 76 votos.
Eva Castro Blando,73 votos.
Carmela López Jiménez, 72 votos.
Delfín Martínez Conde, 72 votos.
Pablo Martínez López, 72 votos.
Alba Feijoo López, 70 votos.
Elena Cortés Calvo, 69 votos.
Lucía Becoña Lorenzo, 68 votos.

Cunha franxa entre 180 e 153 votos para os membros da nosa candidatura, os 17 candidatos de AID foron os máis votados nestas eleccións. Vencemos en representación e en votos. O resto ata chegar ós 26 representantes foron para 9 integrantes dos CAF.

AID converteu en minoría de representantes tanto no Claustro como na Xunta de Facultade ós Comités Abertos e de Facultade de Dereito, a forza hexemónica ata este ano 2008.

TANTO NO CLAUSTRO COMO NA XUNTA DE FACULTADE, AID É A ASOCIACIÓN MÁIS VOTADA NUNHA FACULTADE EN TODA GALICIA.

Fóra de radicalismos, xente a figurar, e propostas ilusorias, AID fixo un traballo directo cara ó alumnado, con dedicación, esforzo e seriedade. A nós nos sería máis fácil poñer tamén como os CAF que "PULAREMOS POLA OPTATIVIDADE DE ROMANO" (algo que parece ser non creu ninguén), pero cremos que chamar parvos e faltar á intelixencia dos nosos compañeiros non é xusto...

En Dereito, ó revés que noutros sitios, primáronse o traballo e o esforzo.
Cunha campaña moi elaborada polo noso Presidente Fernando e o noso Secretario Iván
, traballamos arreo para que as nosas propostas chegasen ó maior número de xente. Alumno por alumno.

O éxito de AID é froito da súa unidade interna, do seu pluralismo, da súa convicción en querer mellorar os problemas dos estudiantes con uñas e dentes se fai falta e que, aquí, os únicos intereses que nos moven e nos moverán sempre son a defensa e a representación dos alumnos da histórica facultade de Dereito da USC, cuna de celebridades en tódolos campos académicos, políticos e culturais.

Moitas gracias compañeir@s!

miércoles, 17 de diciembre de 2008

MUCHAS GRACIAS


AMIGOS Y AMIGAS:

AID HA GANADO LAS ELECCIONES CON ROTUNDIDAD, 100 VOTOS DE DIFERENCIA SOBRE LOS CAF.

MAÑANA HABRÁ ARTÍCULO.

LOS 17 CANDIDATOS MÁS VOTADOS SON DE AID. TODOS LOS CANDIDATOS DE AID HAN SIDO ELEGIDOS DEMOCRÁTICAMENTE.

EL CAF SE HA QUEDADO EN UNA MINORÍA DE 9 REPRESENTANTES, TRAS SER LA FUERZA HEGEMÓNICA DURANTE 20 AÑOS EN NUESTRA FACULTAD. HISTÓRICO.

LAS URNAS HAN HABLADO.

MUCHAS GRACIAS DE TODO CORAZÓN POR ESTA ABRUMADORA CONFIANZA EN NOSOTROS!!

HASTA MAÑANA!

lunes, 15 de diciembre de 2008

sábado, 13 de diciembre de 2008

II Charla informativa de AiD sobre el Plan Bolonia



Ayer, algunos miembros de AiD nos reunimos con el Vicerrector de la USC encargado de la Organización Docente y de los Nuevos Planes de Estudio, Máximo Pló, para mantener un intercambio de pareceres sobre Bolonia y para que éste nos resolviera explícitamente algunas cuestiones planteadas por los alumnos de Derecho que asistieron a la Charla Informativa hecha por AiD la semana pasada sobre la implantación del Plan Bolonia en Derecho, a la que asistieron 170 personas.

Por ello, este lunes, realizaremos la última charla informativa, a las 7 y media en el Salón de Actos, antes de las Elecciones con todas las cuestiones resueltas sobre la incidencia de Bolonia de forma muy clara, las propuestas para la Junta de Facultad, la elaboración de una nueva normativa de cambios de grupo, etc.

AiD está liderando la defensa de los intereses de los actuales estudiantes de Derecho y de los que vendrán al llevar nosotros la única iniciativa para explicar aquellas cuestiones que les afectan a los alumnos de Derecho y preocuándonos de hablar con aquellos responsables universitarios que están por encima nuestra.

Nosotros preferimos una implicación directa y personal del alumnado, fuera de manipulaciones y acciones interesadas.

Es bonito convocar huelgas, que los piquetes insulten a la gente que en su derecho va a clase y que no hagan nada por informar a los alumnos.

A AiD le ha encantado ser el responsable de que el CAF haga una Asamblea informativa después de la que hemos hecho nosotros la semana pasada, hasta con algunos miembros del CAF presentes, para intentar contrarrestar el apoyo de los alumnos a la nuestra.

En un intento a la desesperada de querer mostrarse precoupados por nuestros problemas, responden con bastante tiempo de retraso, tras huelgas, insultos, manipulaciones y acciones interesadamente partidistas.

Una nueva representación estudiantil está naciendo, nuevas ideas, frescura, imaginación y creatividad al poder. AiD viene para quedarse.

VOTA A LOS 17 CANDIDAT@S DE ALUMNOS INDEPENDENTES DE DEREITO EL DÍA 17!

jueves, 11 de diciembre de 2008

Nun mundo chamado "A Galiza da intolerancia"


En una noble institución, llamada Universidad, con gentes académicas cultas y defensoras del debate y de la libertad, amantes del progreso, de las ciencias y de las artes, existían personajes cuyo intelecto no les permitía canalizar el concepto libertad de expresión o pluralismo.

Pobres ellos.

Sus maneras eran otras.

Preferían increpar, descalificar, amenazar, rehuyendo del debate democrático. Eran las únicas formas que en sus "parroquias" o mejor dicho, por no desprestigiar a la gente que nació y vive en una parroquia como yo, "herriko tabernas", les enseñaban.
Una institución como la USC, secular, histórica, cuna de celebridades, no puede consentir que en el debate de ideas pase esto.

Porque en el debate de ideas sólo puede pasar lo que ayer pasó, que un ponente, en este caso Alberto Núñez Feijoo, invite a los que discrepan a sentarse, esperar al final y ahí debatir y discrepar. Ante esta contestación prefirieron seguir con el circo.

En parte es lógico que siguiesen así y luego se fueran, ya que las fieras también van a la Universidad, pero, evidentemente, la Universidad no va a ell@s.

Ayer, en la USC, Alberto Núñez Feijoo dio un ejemplo de moderación, diálogo y respeto. Valores que no están al alcalce de cualquier político. ¿Por qué?. Porque a Galiza da intolerancia tamén existe.


martes, 9 de diciembre de 2008

QUE PROBLEMAS VES NA FACULTADE?


Hai xa un ano que, dende a asociación AiD – Alumnos independentes de Dereito, tratamos de dinamizar a vida extraacadémica da comunidade da Facultade de Dereito da USC. Ciclos de cine, xornadas de debate sobre o Plan Boloña e representación do alumnaso foron ata o de agora as nosas liñas fundamentais de acción.

O novo reto que debemos solucionar é que o alumnado se implique e nos faga chegar aquelas cousas que están de máis e aquelas que faltan para mellorar o nivel da Facultade.

Esperamos que vos pareza boa idea participares, posto que dese xeito poderemos elevar as vosas peticións mediante os nosos representantes na Xunta de Facultade, no Claustro da USC e nas diferentes comisións da Universidade nas que estamos presentes.
Vaia como exemplo a presencia de Jorge Cubela na Comisión electoral central ou na Comisión de Titulacións e Graos; de Iago Seijo na Comisión de asuntos culturais e mais na Mesa do Claustro; ou de Luís Teira no Consello de Goberno da Universidade.

Enriba da mesa temos a pretensión de potenciar a nosa facultade na nova rede de Másters que traerá a implantación de Boloña na USC, así como loitar por unha maior asignación de recursos ao noso centro para unha mellor adaptación ao Espacio Europeo de Educación Superior –a nivel de infraestructuras, de TICS e de profesorado-. Ademais, estamos ocupados en causas máis cotiás como tentar eliminar o pago de tarifas de estacionamento para os estudiantes no Campus Sur ou a mellora das instalacións deportivas universitarias.

Calquera nova idea será benvida en AiD, e dentro das nosas posibilidades faremos que se ESCOITEN as queixas dos alumnos de Dereito da USC.

Moitas gracias de antemán
pola vosa colaboración, e pedímosvos asimesmo que nos axudedes a implicar ao maior número de compañeiros da Facultade para ter un coñecemento máis amplo de qué problemas preocupan ao conxunto de alumnos do noso centro.

Un saúdo!

La crisis por Crimental II



Otro vídeo elaborado por un buen amigo de Lugo que remarca no la falta de previsión del actual Gobierno, sino sus mentiras.

lunes, 8 de diciembre de 2008

"Ahora mismo no es posible ganar en el Camp Nou"


No os confundáis. Esta perla no la soltó ni Guardiola, ni Xavi, ni aún menos, el mismísimo Laporta. La ha soltado el entrenador más "simpático" que ha tenido el R.Madrid, Bernd Schuster.

No voy a negar que el Barcelona está en su momento y que el Madrid está en horas bajas, nunca mejor dicho, con el número cuantioso de jugadores que pasan casi a diario por la enfermería merengue.

Tampoco estamos los madridistas en el mejor ambiente tras la última asamblea en la que a Ramón Calderón le han dedicado recuerdos de todos los tipos.

Aún así, soy del Madrid, y como madridista no estoy a favor de que por estar en un mal momento haya que renunciar a ganarle al eterno rival el próximo fin de semana.
Si no acuérdense de aquel Barsa-Madrid con empate 2-2 de hace unos años, en el que Raúl mandó callar al Camp Nou tras un gran gol y con un Madrid lleno de expulsados y lesionados. Se dio la talla igualmente.

Así ha salido al paso el emblema moral del Madrid, Raúl, diciendo que sí que es posible ganar.

Querido Schuster: los sueldos de la plantilla bien valen para que los jugadores se dejen las piernas en el campo.
Esto es el Madrid, no el Racing de Lavapiés.

domingo, 7 de diciembre de 2008

sábado, 6 de diciembre de 2008

El Presidente de la Federación Española de Municipios y Provincias es fascista


"Fascista" se considera entre otras cosas a las personas que no respetan que otras personas puedan pensar o votar diferentes a ellas. Por lo tanto, se puede decir que aún quedan fascistas en este país.

Es una gravedad infinita que una persona que dirige la FEMP, en la que están representados los ayuntamientos y provincias de España de diferentes colores políticos, se refiera a los votantes de un partido político como el PP "tontos de los cojones".

Si este señor, que es alcalde de Getafe, no dimite o no le hacen dimitir devaluará el cargo que ostenta, Presidente de la FEMP, y con ello, la legitimidad democrática del PSOE.

Todos celebran la Constitución

Como se sabe, la Consitución fue inventada en Inglaterra hacia el siglo xvII con la finalidad de limitar el poder y garantizar una esfera de derechos y libertades inherentes al ser humano.

Durante el siglo XIX, España contó con 7 constituciones, entre sus causas a la falta de acuerdo en lo fundamental, la exigua vigencia de los derechos y libertades, el caciquismo, el caudillismo y la ausencia de un sistema de partidos políticos -como diría el profesor Pereira Menaut- demuestran que la CE de 1978 es la más exitosa de cuantas ha tenido España, y que se caracteriza por ser una carta europea posterior a 1945: escrita, rígida, larga, unitaria con autonomía territorial, con influencia kelseniana, ideológica y al mismo tiempo utilitaria.

Con todo lo bueno de la gran carta magna, aún así, hay aspectos que en 1978 no se previeron, que no se cerraron bien, como las competencias que el Estado debe ceder a las CCAA, la reforma del Senado, el privilegio (o incoherencia, ya que la Constitución no permite la federación entre CCAA) de la Disposición Transitoria 4ª por la que existe la posibilidad de que Navarra pueda integrarse en el Consejo General Vasco, y el mandato del Tribunal Consitucional -perceptiblemente ninguneado por la partitocracia española-.

Por una reforma consensuada y otros muchísimos años de paz y libertad.

Habrá más.

viernes, 5 de diciembre de 2008

Claustro Universitario

Onte celebrouse a sesión ordinaria do Claustro Universitario da USC.
Dende as 9 da mañá, non saímos ata preto das 4 da tarde.
Gardouse un minuto de silencio ás doce do medio día polo asasinato a mans de ETA dun empresario vasco, dun cidadán deste país.

Eu fixen a primeira intervención de AiD para criticar o ambiguo RD 1993/2007, polo que se establece a ordenación das enseñanzas oficiais (feito polo actual Goberno do Estado); para formular unha petición ó Reitor para que clarifique nun futuro a posición conxunta da USC para saber se os alumnos van a ter que sufrir unha drástica implantación como sucedeu co Plan do 2003, ou se hai a posibilidade de que aquela facultade que decida implantala progresivamente terá ese dereito. Xa que o noso Reitor, Senén Barro, mostrárase publicamente, primeiro, a favor da implantaciñon progrsiva, e logo a favor de implantalo de golpe, xa que cremos que son cousas que non supoñen unha solución á dúbida de se os alumnos que comezaron os seus estudos como unha licenciatura poidan acabala como tal.

Máis adiante producíronse as votacións par elixir ós diferentes membros das comisións, nas que tanto Luís Teira, Iago Seijo máis eu saímos elexidos en todas as comisións ás que nos presentamos, polo sector IV de alumnos de primeiro e segundo ciclo. Eu saín elexido en:

Comisión Electoral Central
Comisión de Normalización Lingüística
Comisión de Desenvolvemento Estatutario
Comisión titulacións e programas de estudos (Plan Bolonia)

AiD deixou claro nas súas intervencións que só van responder ante os intereses dos estudantes de Dereito en particular e de tódolos alumnos da USC en xeral.

martes, 2 de diciembre de 2008

Os emigrantes non poderán votar en urna

SÓ PORQUE O PSOE QUIXO, OS EMIGRANTES NON PODERÁN VOTAR EN URNA NAS AUTONÓMICAS.

Algo no que sí estiveron dacordo o BNG e o PP, en Galicia e en Madrid.

A posición do Goberno era fundamental para poder reformar a Lei Orgánica 5/1985, de 19 de junio, del Régimen Electoral General, xa que a reforma dunha Lei Orgánica require a maioría absoluta dos membros no Congreso dos Deputados, para o que o PSOE é imprescindible.

Serán as urnas en Galicia as que castiguen os incumprimentos do Bipartito na emigración.

Creo que chegou o momento de renovar o trato que a Xunta lle da á emigración.

lunes, 1 de diciembre de 2008

Nacionalidade partida para os emigrantes

A nacionalidade non é unha ideoloxía é un dereito fundamental

Os emigrantes non poden ser tratados como parte dun pasado que xa superamos; senón que deben ser tratados como futuro.

Por cada paso que Galicia deu para que os emigrantes votasen en urna, o Partido Socialista deunos un empuxón para que retrocederamos.

A emigración lle sae demasiado barata ao Bipartito porque prometer e non cumprir é gratis.

OS EMIGRANTES MERECEN UNHA LEI PROPIA QUE REGULE A NACIONALIDADE DOS NETOS E NON UN APARTADO DESCONTEXTUALIZADO QUE OS DIVIDE.

A nacionalidade non é unha ideoloxía é un dereito fundamental.

Galicia deber ser unha terra á que os seus emigrantes podan volver e non unha terra que expulse xóvenes constantemente como o está a facer agora.

A nacionalidade só para os netos dos que emigraron a partir do 18 de xullo do 36 e ata o 31 de decembro do 55 vai contra o principio constitucional de igualdade e non discriminación.

Nueva senda de cinco kilómetros en paralelo al Lérez


Ni la lluvia ni el tiempo fresco impidieron ayer que medio centenar de personas se diesen cita en Monte Porreiro para realizar el paseo inaugural de la nueva senda peatonal, paralela al Lérez en cinco kilómetros.

Poco antes de las 11 de la mañana, la expedición arrancó de la rotonda de la urbanización, junto a la avenida de Buenos Aires, para dirigirse hacia la estación de bombeo, donde empieza en realidad el nuevo camino que conduce a Bora.

La nueva senda conecta en el puente de los Tirantes con el camino peatonal de poco más de un kilómetro paralelo a la ría construido a mediados de los años 90. Ahora, el gobierno local ha ido abriendo tramos «a cachiños» hasta completar la senda por la margen izquierda del río.
En la margen derecha se ha completado asimismo el recorrido desde la Illa das Esculturas hasta el Monasterio de San Benito de Lérez
, además de un tramo de acceso al río Fontáns que ayer ya no se recorrió a causa del mal tiempo.

La nueva senda de cinco kilómetros pasa por debajo de la urbanización de Monte Porreiro y por debajo de las instalaciones del Mercantil a la altura de Muíño dos Cortellos. También pasa por debajo de la zona de A Condesa y de As Mercas antes de desembocar en Bora, en concreto, en la N-541 Pontevedra-Ourense a la altura de O Pío (antes del cruce con el Almofrei).

domingo, 30 de noviembre de 2008

Fraga y Carrillo, juntos en '59 Segundos'


El presidente fundador del Partido Popular, Manuel Fraga, y el ex secretario general del Partido Comunista de España, Santiago Carrillo, se sentarán juntos este miércoles 3 de diciembre en la mesa de '59 segundos', el programa de debate y actualidad de La 1 de Televisión Española, dirigido por la periodista Ana Pastor.

El programa de televisión, quiere conmemorar los 30 años de Constitución debatiendo sobre los primeros pasos de la democracia, el consenso que favoreció la Transición, el papel de la monarquía o la España de las autonomías.

Durante el mismo se emitirán imágenes de los últimos 30 años, extraídas del archivo de TVE, que serán comentadas y debatidas por los invitados.

El programa finalizará con la emisión de un vídeo con los acontecimientos nacionales e internacionales más impactantes y destacados de los 30 años de democracia en España.

viernes, 28 de noviembre de 2008

En clave galega


Galicia! Nai e Señora,
sempre garimosa e forte;
preto e lonxe; onte, agora,
mañán... na vida e na morte!


Magnífico poema dun dos meus escritores favoritos na lingua de Rosalía de Castro, Ramón Cabanillas.

As sociedades avanzan porque progresan as mentalidades.
As pasadas diferencias entre centralistas ou españolistas e autonomistas creoas xa superadas
. É perfectamente compatible a idea constitucional de España co sentimento de ser galego, e defender un autogoberno forte cun Estatuto de Autonomía coas maiores competencias para Galicia dentro do respeto á Constitución.

Hoxe ninguén cuestiona o dereito á autonomía de Galicia, tan só os intransixentes que seguen pensando en tempos pasados xa moi superados para todos ou os que o seu modelo político non pasa por Galicia, senón por Galiza, que para min non é o mesmo e non se asemella co actual no que estamos conformes a inmensa maioría dos galegos, cunha Galicia forte dentro de España.

Para min o que cómpre para Galicia é un galeguismo intelectual profesado por persoaxes como Cabanillas, Albor, Ramón Piñeiro ou mesmo Murguía para facer perpetuar mediante a defensa e a promoción activas, a cultura e a identidade propias de Galicia en todas as súas manifestacións (lingua e literatura, música, folclore, gastronomía, tradicións, etc).

É o único modelo posible, eficaz, integrador e responsable para garantir que o Galego, Galicia e a súa cultura sexan un sentimento libre e non unha imposición emanada dos políticos.

Galicia, Nai e Señora!

jueves, 27 de noviembre de 2008

Día completo

Hoy es un día lleno de cosas.
A la mañana salí hacia la Dirección General de Tráfico de Santiago para realizar el examen teórico del permiso de conducir a las 8 y media, para el que espero aprobar jejej. (Actualizado a las 16:00 = APROBÉEE XDDDDD)

Luego tuve práctica de una asignatura en Derecho a las 9. A las 10 y media otra clase. A la salida reunión en el Local de AiD para tratar diversos temas de aquí al final del curso. Ahora, volveré a la Facultad para asistir a la Clausura del II ciclo de cine "O Dereito no Cine", realizado por AiD y por el que se concede un crédito de libre configuración, con la última película de la actividad y posteriormente con un pincho y un vino. Luego una reunión con un grupo de alumnos que quieren presentar unas quejas, y después quedada para cenar con unos amigos

A la noche... Dios sabrá. xD

miércoles, 26 de noviembre de 2008

Convocatoria do Claustro Universitario

O Claustro da Universidade de Santiago quedará constituído o vindeiro 4 de decembro.

Todas as propostas ou iniciativas que creades boas para a Universidade e para Dereito podedes transimitilas a AiD para que poidades ter a vosa propia voz a través de nós.

Exercerase unha representación directa do alumnado.

Vaia ben!

lunes, 24 de noviembre de 2008

En el Diario de Pontevedra

La carta Actividad económica en Pontevedra, que el pasado viernes salió publicada en la Voz de Galicia en la edición de Pontevedra, salió ayer publicada en el Diario de Pontevedra igualmente.
Invito al que conserve el Diario de ayer a leerla, muchas gracias.

domingo, 23 de noviembre de 2008

Feijoo emociónase ante 600 xóvenes galegos


Foi o pasado sábado, no Mulstiusos do Sar con 600 xóvenes chegados de tódolos puntos do país.

Nunha intervención na que se presentou coma candidato ante o público máis novo de Galicia, como o son os xóvenes e, en concreto, 600 xóvenes de Novas Xeracións.

Moi entrañable, humilde, cercano e humano, recordou a súa etapa de mozo; as súas experiencias na administración pública; a súa infancia na terra onde o veu nacer, Os Peares; e certas situacións da súa familia que viviu moi de preto.

Alberto Núñez Feijoo
conta coa unidade do seu partido, é un político que admiro, e que se logra trasmitir á maioría do electorado galego a súa confianza, os seus principios e as súas ideas dunha Galicia aberta, democrática, tolerante e libre, non lle costará esforzo chegar a San Caetano.

Mostrouse como é, como home da terra, do pobo, da xente, cun discurso abertamente integrador, galeguista, moderado e cercano.
Naceu nunha Galicia que non contaba con grandes servicios nin infraestructuras, unha Galicia que cambiou gracias ós gobernos de Manuel Fraga.

Pola Galicia que quere a maioría dos cidadáns, pola que voten, e non pola que se decida nos despachos.

sábado, 22 de noviembre de 2008

Debate entre Pablo Casado y Daniel Méndez en Intereconomía



Debate intenso entre los líderes de las formaciones juveniles del PP y del PSOE de la Comunidad de Madrid.

Desde la absoluta libertad, ambos defiendes sus ideas sin prejuicios.
Pablo Casado, uno de los valores de futuro de NNGG de España ha sido reelegido hoy como Presidente de Nuevas Generaciones de Madrid.

Ya tuve ocasión de escuchar su ponencia en el Congreso Nacional de NNGG celebrado hace dos años en Toledo, al que acudí como invitado, y os puedo garantizar que hasta el momento es lo mejor en oratoria y elocuencia que me he encontrado.

Enhorabuena.

Nuevos cambios

He introducido un par de cambios por aquí. El primero es un nuevo contador que parte de cero. El segundo es el espacio de seguidores de este Blog, para el que todo aquel que se quiera anotar puede hacerlo.
A lo largo de esta semana es probable que cambie un par de cosas más para adaptar el Blog a las nuevas posibilidades que ofrece el servidor.
Muchas gracias.

viernes, 21 de noviembre de 2008

Actividad económica en Pontevedra


Carta sobre política local que me han publicado en la Voz de Galicia opinando sobre algunas actitudes de comodidad y simple conformismo con la economía local por las pocas aspiraciones de nuestros gobernantes municipales y el poco potencial industrial de nuestra ciudad.


"Suele estar en boca de nuestros políticos hacer referencia a la apertura de nuevos locales comerciales como síntoma de bonanza económica de la ciudad. Ejemplos como el nuevo local de Adolfo Domínguez en la calle Michelena o el futuro Burger King en la plaza de Curros Enríquez son utilizados masivamente en especial por los partidos de gobierno en Pontevedra.

Y es que hacer esta lectura es todo lo contrario de una buena salud económica. Recordemos que ambos son negocios franquiciados y que, como muy bien explica la prestigiosa Consultora Tormo & Asociados, esta fórmula es la recomendada en tiempos de indefinición empresarial y económica, ya que es la mejor estrategia para garantizar la recuperación de una inversión inicial y la ganancia entre franquiciante y franquiciado,
Es preocupante observar que nuestros políticos recurren a estos ejemplos y no a otros que tendrían al alcance de la mano, como puede ser la próxima apertura de una empresa de fabricación de componentes de automóvil, como Aludec que generará decenas de puestos de trabajo y de cierta calidad.
A esta empresa habría que preguntarle los porqués de su ubicación en nuestra comarca e indentificar adecuadamente nuestros puntos fuertes y débiles para poder competir con otras urbes.

Y es que mientras en Pontevedra algunos se congratulan de que la prestigiosa firma Adolfo Domínguez abra un local comercial, en Ourense se acaba de anunciar que el empresario gallego localizará toda la logística, investigación, innovación, formación y servicios especializados de su grupo empresarial textil, creando 160 empleos directos en lo que será el futuro parque del Val da Rabeda, en las afueras de la ciudad de As Burgas, que en total superará los cuatro millones de metros cuadrados.

Y es muy ilustrativo observar detenidamente las diferentes maneras de actuar en una ciudad y otra. Y es que para que ese proyecto fuera posible la Consellería de Vivienda además de la dotación de 21 millones de euros para el desarrollo del futuro polígono, firmó hace unos días un protocolo de colaboración por medio del cual Adolfo Domínguez adquiere el 80% de los terrenos afectados comprados de mutuo acuerdo con los propietarios.

Esta es la miopía del político pontevedrés, que es incapaz de ofrecer empresas a todos esos alumnos de la Titulación de Moda, que si quieren trabajar en Pontevedra tendrán que hacerlo sólo en una tienda. Háganlo extensible a cualquiera otra rama de la actividad económica".

jueves, 20 de noviembre de 2008

Eleccións á Xunta de Facultade



Onte finalizou o prazo para a presentación de candidaturas para as Eleccións ás Xuntas de Facultade da Universidade de Santiago de Compostela.

Confirmo que me volvo a presentar en Dereito, tras facelo o ano pasado, baixo a candidatura de AiD -Alumnos Independentes de Dereito-, a través da cal intentaremos mellorar en propostas e en resultados, e seguir dinamizando a vida da facultade.

Hai que respetar o calendario, polo que tocará campaña cando comece, ata chegar ó día das eleccións, o 17 de decembro.

Para ese día quedades convocados ás urnas. Unha aperta.

viernes, 7 de noviembre de 2008

Jordi Pujol en Santiago


Hoy asistiré en el Hotel Araguaney de Santiago a las 8 de la tarde a la Conferencia impartida por Jordi Pujol, líder del centro-derecha nacionalista catalán y ex-presidente de la Generalitat durante más de 20 años.

Uno de los personajes que algún día engrosarán la historia más interesante de la España contemporánea como lo es para mí la Transición, junto con personas de la talla de Manuel Fraga, Adolfo Suárez, Felipe González, etc.

Aunque discrepo con él en muchas cosas, sobre todo en el modelo de Estado, para mí es un hombre que demostró ser un buen político, con capacidad elocuente para convocar a la Cataluña democrática del siglo XX, con un nacionalismo más o menos moderado.

Allí estaré tocayo.

jueves, 6 de noviembre de 2008

Feito histórico


Hai que sinalar a enorme porcentaxe de participación e a intensidade da cita electoral americana, na que o demócrata Barack Obama saíu proclamado presidente dos Estados Unidos.

O resultado electoral pon de manifesto que o pobo americano quixo un cambio e que os responsables da crise e da desfeita en Irak non sigan a gobernar o país.

Para a maioría dos estadounidenses o cambio e o futuro empeza cun novo presidente e unha nova administración, de aí o récord histórico de participación que se rexistrou nestes comicios.
O pobo americano así o advertiu e o ratificou acudindo a votar masivamente para deixar claro que os gobernos responsables da crise económica e financeira non poden seguir xestionando os países.

Pola contra, apostouse por un líder forte, con carisma, que aporta seguridade e que sabe perfectamente por onde quere levar ao seu país, pola reforma social e por un proxecto económico que beneficiará máis ás familias que o anterior.

É un feito histórico que unha persoa afroamericana chegue á Presidencia da primeira potencia política e económica do mundo, despois de non ser detentadores de dereitos políticos ata apenas 50 anos.

Finalmente destacou a fortaleza democrática dos EEUU e lembrar que, “ao igual que en todas as democracias do mundo”, nos Estados Unidos “o que gaña goberna e o que perde está na oposición”.

lunes, 3 de noviembre de 2008

Volver ás orixes


Un exemplo moral.
O señor Valentín Pazos
, o home das castañas, iniciou a temporada "castiñeira" deste outono o pasado martes. Este home representa a toda unha institución para os galegos como o é "a castaña", froito que quitou moita fame aos nosos avós e devanceiros.

Non vou dicir que son amigo, pero os meus amigos máis eu somos moi coñecidos "do fillo de Valentín, Valentín fillo", un "vacilón" no bo sentido da palabra. Tódolos pontevedreses témoslles moito cariño.

É un orgullo que unha persoa teña a vontade con 71 anos de seguir saíndo á rúa durante moitas horas diarias para, o que para min significa, realizar "un magosto diario", que é a homenaxe que cada outono os galegos brindámoslle á castaña.

domingo, 2 de noviembre de 2008

Bibiano Fernández Osorio-Tafall

Bibiano Fernández Osorio y Tafall es uno de los alcaldes de Pontevedra más conocidos.
Fue elegido para tan alto honor con tan sólo 28 años, para posteriormente ser Presidente de la Diputación y por dos veces Diputado Nacional en las Cortes de la II República
.

Galleguista perenne, contribuyó decididamente a la redacción y apoyo del Estatuto de Autonomía del 36, malogrado por el fatírico estallido de la Guerra Civil.

Llegó a ser subsecretario de la ONU; como muchos otros gallegos e intelectuales dirigió su exilio hacia México.
A día de hoy sigue siendo más conocido y venerado por la cultura e intelectualidad mexicana que española.

Os dejo el artículo del buen bloguero pontevedrés y columnista del Diario de Pontevedra Manuel Jabois sobre la huella perenne de Osorio-Tafall en México:



Pocos pontevedreses han dejado huella más poderosa en el siglo XX que Bibiano Fermández Osorio-Tafall (Pontevedra, 1902- Ciudad de México, 1990). Político precoz, alcalde de la ciudad a los 28 años (primer regidor de la II República en la ciudad), comisario general de los Ejércitos de la República, susbsecretario de la ONU y doctor en Ciencias Naturales y catedrático de esta materia, la alargada sombra de Osorio-Tafall se despliega ahora en México, país que le acogió en su exilio tras triunfar el golpe de Estado en España. La Universidad Nacional Autónoma, la principal Universidad del país y la más importante de Latinoamérica, comenzará a impartir una cátedra de lengua, literatura y cultura gallega con el nombre del intelectual pontevedrés.
El pasado martes día 21 abrió sus actividades la secretaria de política Lingüística de la Xunta, Marisol López, que recordó la historia reciente de la lengua gallega y su evolución desde la marginación que vivía durante la dictadura de Francisco Franco hasta la situación de oficialidad actual. Las conferencias fueron dictadas en los siguientes días por destacados representantes de la cultura gallega, como el historiador Eliseo Villaverde, que habló del exilio, la académica Elvira Fidalgo, que recordó el esplendor de la lírica medieval gallego-portuguesa, y el director de la editorial Xerais, Manuel Bragado.
La cátedra está adscrita al Instituto de Investigaciones Filológicas de la Universidad Autónoma, y la portavoz de la secretaría explicó que lo más probable es que se centre en actividades de investigación e intercambio académico, más que en la docencia, aunque por el momento está abierta a todas las posibilidades. Con ella estaba el pontevedrés José Ángel Fernández Arruty, catedrático de la Universidad de Santiago de Compostela e hijo de Osorio-Tafall. ‘Bibiano Fernández Osorio-Tafall en el viejo y en el nuevo mundo’ fue el titulo de su conferencia, en la que repasó la vida rica en experiencias de Bibiano Fernández, como era conocido en los años 30.

Como alcalde, Osorio-Tafall es recordado por proyectar mejores instalaciones en los Mercados, mejorar las comunicaciones, asistir a los desprotegidos o llevar a cabo un control estricto de los alimentos. Lo relata en un extenso trabajo Isabel Herreros, en una semblanza escrita en Izquierda Republicana. “En abril de 1938, tras la crisis de gobierno, sería nombrado comisario general del Ejército de Tierra, convirtiendose muy pronto, por su trabajo y presencia constante en los frentes de combate, en una personalidad muy conocida y en uno de los más firmes colaboradores del doctor Negrín. Este cargo ocupaba al finalizar la guerra y con los últimos batallones cruzó la frontera, si bien no dejó ni un solo día para el descanso, ocupandose, también con gran eficacia, de la ayuda a los mas desprotegidos en aquella Francia hostil para los republicanos vencidos. (...) Sería necesaria una tesis doctoral o una buena biografía para rescatar del olvido a uno de los republicanos mas relevantes del siglo XX español y que, solamente en el ámbito científico, en el campo de la Hidrobiología y Recursos Naturales, publicó mas de 200 trabajos, mientras desempeñaba la docencia en el exilio mexicano. Desde comienzos de los años cincuenta realizó una brillante carrera en la ONU, organismo en el que alcanzó el rango de subsecretario general”.
Hace cinco años, con motivo del centenario de su nacimiento, el historiador José Antonio Durán estrenó un documental sobre Bibiano Fernández Osorio-Tafall titulado ‘Una vida de cine’. Aquí, en el Café Moderno de Pontevedra, dijo Durán que el intelectual galleguista (fue uno de los padres del Estatuto de Autonomía de 1931) protagonizó historias que tendrían feliz acogida en buena parte del gran cine europeo y norteamericano. Contó que tenía que apartar de él a Joan Crawford (“estaba fascinada porque Tafall era como a última credibilidade que lle quedaba á guerra de España e ao antifascismo internacional”) y dejó dicho algo de una importancia suprema: “Tafall foi ademáis o símbolo da tradición de esquerdas que tiña Pontevedra desde o século XIX, unha esquerda popular, excepcional e con sensibilidade galeguista. Porque non hai que explicar as cosas só por Castelao e Bóveda parece que só hai unha historia galeguista e non é así. A de Pontevedra é riquísima, nace da tradición dos galicianos, e culmina nun auténtico frente popular de agrarios, republicanos e socialistas desde a Primeira Guerra Mundial”.

"Bibiano Fernández”, relata en su trabajo Isabel Herreros, “participó de forma destacada en las comisiones parlamentarias de Reforma Agraria y de Trabajo y Previsión Social. Mas de cuarenta intervenciones del joven diputado registran los diarios de sesiones del Congreso de los Diputados. Sus estancias en Madrid las aprovechaba para realizar acopio de publicaciones científicas y para visitar los laboratorios de la Residencia de Estudiantes, en la que había estado alojado años atrás, cuando cursaba los estudios de Ciencias en la Universidad madrileña, en la misma época que Federico García Lorca. Aunque era partidario de la república federal muy pronto se sintió atraído por la personalidad política de Manuel Azaña y, junto con la agrupación pontevedresa, se integró en Acción Republicana en 1932. Además de sumar al azañismo un partido de ámbito provincial en el que militaban relevantes personalidades, como el también diputado Joaquín Poza Juncal, contaba el republicanismo pontevedrés con un diario, El País”.
“Esta cátedra”, dijo Marisol López, que mostró en México su seguridad en que los traballos de la cátedra serán muy fructíferos, “pretende ser un lugar de encontro e de intercambio entre investigadores e estudosos galegos e mexicanos, pretende ser tamén un recoñecemento, na figura de Osorio-Tafall, a todos aqueles que un día tiveron que saír do seu país, nunhas circunstancias moi difíciles, pero tamén quere ser unha mostra de gratitude a un país que os acolleu cos brazos abertos”. Bibiano Fernández Osorio-Tafall fue invitado por Adolfo Suárez a participar en el primer período de la autonomía gallega tras el fin del régimen franquista, si bien rechazó el ofrecimiento. “Cuando empecé en política era demasiado joven: ahora tengo experiencia pero me falta legitimidad”, dijo.

sábado, 1 de noviembre de 2008

Martín trata de consolidar una imagen de liderazgo en la crisis al citar a los agentes económicos



(Fuente: La Voz de Galicia)

El jefe de la oposición en el Ayuntamiento, Telmo Martín, trata de afianzar una imagen de liderazgo a nivel local en respuestas ante la crisis.

Primero ofreció un pacto a BNG y PSOE para realizar un plan local conjunto anticrisis y se brindó a elaborar de forma conjunta entre oposición y gobierno los presupuestos del 2009. Ayer volvió a dar un golpe de efecto al citar a todos los agentes económicos locales. Convocó en una reunión a mediodía de ayer a la Cámara de Comercio, el Centro Comercial Urbano, la Asociación de Jóvenes Empresarios, la Asociación de la Pequeña y Mediana Empresa, la Asociación de Comerciantes, a autónomos, consumidores y al Seminario de Estudios Socioeconómicos Carlos Velasco.

Después, Telmo Martín dio una vuelta más de tuerca a la tensión entre gobierno y oposición y pidió por carta al alcalde, Miguel Anxo Fernández Lores, una reunión para pactar las medidas anticrisis. La propuesta de un encuentro se ha realizado ya por múltiples vías, pero ahora, Telmo Martín parece haber desistido y ha comenzado a convocar una serie de reuniones por su cuenta. «Eu penso que o ideal sería que traballaramos todos xuntos, pero se o alcalde non quere, pois nós seguiremos levando as nosas propostas á cidadanía».

El PP propone, entre otras cosas incentivar la creación de empleo y rebajar los impuestos para paliar los efectos de la crisis económica en los hogares del ayuntamiento.

El Ayuntamiento debe ser, según el PP, el principal promotor de las infraestructuras: El trabajo se haría, de acuerdo con la propuesta popular, a través de empresas municipales, con la creación además de las nuevas infraestructuras por concesión y la firma de nuevos convenios con entidades públicas y privadas.

viernes, 31 de octubre de 2008

Gracias por nada



Vídeo de un joven usuario de youtube dando las gracias al bipartito por nada.
Valorad vosotros mismos lo que os ha parecido mejor y peor en estos últimos 3 años.

Hasta luego!

jueves, 30 de octubre de 2008

GALICIA ENTEIRA TEN DEREITO A SABER ÓNDE SE EMPREGA O DIÑEIRO PÚBLICO DE TODOS OS GALEGOS E GALEGAS

A maioría dos concellos galegos teñen un presuposto inferior a un millón de euros, a metade do que a Xunta se gastou en dependencias de Touriño.

Os galegos teñen dereito a saber se máis de dous millóns de euros que se empregan en dependencias da presidencia da Xunta é un gasto razoable ou non e se medio millón de euros nun coche fantástico para o presidente é algo razoable ou non.

Para min, as políticas de austeridade e as políticas de despilfarro son incompatibles.

Hai que lembrar que a maioría dos concellos galegos teñen un presuposto inferior a un millón de euros, ‘e se nos gastamos nunha das dependencias do presidente o que se gastan dous concellos ao ano... sobra calquera tipo de comentario e aclaración’.

Os comportamentos escuros e as explicacións escuras non din nada, nin do presidente nin da democracia.

miércoles, 29 de octubre de 2008

A Xunta ensina planos e non facturas para tratar de ocultar que gastou 2 MILLÓNS DE EUROS en remodelar o despacho de Touriño


A Xunta ensina planos e non facturas para tratar de ocultar que gastou 2 MILLÓNS DE EUROS en remodelar o despacho de Touriño.

A Xunta ofreceu aos xornalistas entrar ao despacho do presidente galego para que puidesen ver que non está rodeado de luxos e cando estes mostraron o seu interese por acceder á sala, rectificaron e ofrecéronse a ensinar só o despacho dun dos colaboradores do presidente da Xunta, non o de Touriño.

Recordar que a Xunta xustifica a obra dicindo que as instalacións estaban moi deterioradas, polo que urxía reformalas, aínda que parece que para eles a única parte do edificio que necesitaba ser actualizada é aquela que ía ocupar o presidente e o seu séquito de asesores.

Só a área de Presidencia foi reformada, e unicamente a planta primeira, á que se quixo trasladar Touriño se ampliou.

As reformas se fixeron nas tres plantas que ocupan as dependencias do presidente galego, pero só a planta primeira do edificio, na que está o despacho do titular da Xunta, se ampliou e en nada menos que en 120metros cadrados.

O importante é detallar en que gastaron eses dous millóns de euros e que se deixen de mentiras.

Lembrar que xa mentiron cando quixeron xustificar a compra dun coche de 480.000 para o presidente da Xunta.

Touriño goza de luxos pagados cos impostos que pagan con moito esforzo os galegos; é máis, é eticamente reprobable que o presidente da Xunta dilapide grandes cantidades de diñeiro en cuestións superfluas cando moitos dos cidadáns que goberna non chegan a fin de mes.

martes, 28 de octubre de 2008

TOURIÑO GASTOU MÁIS DE DOUS MILLÓNS DE EUROS EN CAMBIAR A DISTRIBUCIÓN E O MOBILIARIO DO SEU DESPACHO

O presidente da Xunta gastou máis de dous millóns de euros en cambiar a distribución e o mobiliario do seu despacho de San Caetano nada máis acceder á Presidencia da Xunta.

Emilio Pérez Touriño considerou que as instalacións que serviron a Manuel Fraga para gobernar Galicia durante 16 anos non estaban á súa altura e decidiu amplialas e redecoralas cun custo para as arcas públicas galegas de máis de 320 millóns das antigas pesetas.

A Xunta quixo ocultar o prezo da reforma convalidando a factura da mesma no Consello da Xunta, ben porque excede a propia cantidade inicialmente prevista -polo que o importe da obra podería superar con fartura eses dous millóns de euros-, ben porque os gastos non foron fiscalizados polos interventores.

Os cidadáns non queremos os planos do despacho; queremos saber canto se gastaron en reformalo, en alfombras, en cadros, en sillóns… queremos saber ata onde chegou o dispendio por parte do presidente galego.

En todo caso, a sociedade galega ten dereito a saber canto gastou o presidente en regalarse un novo despacho, ou non é?

martes, 21 de octubre de 2008

TOURIÑO FALA DE AUSTERIDADE MENTRES VIAXA NUN COCHE DE 480.000 EUROS PAGADO CON DIÑEIRO DE TODOS

O presidente da Xunta afronta os efectos da crise económica comprándose un coche de 480.000 euros, preto de 80 millóns de pesetas.

Touriño fai proclamas de austeridade no gasto público mentres dilapida o diñeiro dos galegos. É indigno que nestes momentos -e coa que está a caer en Galicia- o presidente se gaste semellante cantidade de diñeiro en satisfacer o seu ego cun coche de 480.000 euros.
A tendencia ao luxo do presidente non é nada novo, posto que xa vimos como gastou case 800.000 euros en gastos de protocolo e representación
en só seis meses de 2008 (o 100% da partida específica para todo o ano e o 47% doutra que vai utilizando á súa antollo).

É obvio o motivo polo que o presidente negaba que en Galicia había unha grave crise económica: montado en coches que custan 480.000 euros é normal que se minimicen os problemas.

Touriño dicía que “non había crise” referíase a que “non había crise para el”.

lunes, 20 de octubre de 2008

La voz de la calle



Nace un nuevo espacio en internet alrededor de nuestra entrañable Pontevedra de la mano de un buen amigo, Goyo Andión.

Se ha puesto un micrófono y a paso de un buen pateo se ha ido recorriendo algunos de los puntos más importantes del comercio pontevedrés preguntando a comerciantes, ciudadanos de a pie y otros consumidores su situación ante el período económico que estamos sufriendo, del que algunos ya comienzan a eventurar como la peor crisis desde el fatírico crak del 29 y la quiebra de la bolsa estadounidense.
En definitiva, como está actuando la crisis en Pontevedra
.

Lo que más salientaría del vídeo, el 95% de los encuestados no tiene confianza en las actuales personas que están gestionando la crisis.

Iré poniendo cada vídeo que este inquieto pontevedrés vaya haciendo, os aseguro que pasaréis un rato fascinante con las diferentes opiniones de nuestros vecinos.

http://www.lavozdelacalle.tv/

domingo, 19 de octubre de 2008

Camino





Hará unos 10 años le regalaron a mi madre un libro sobre la historia de una niña de 14 años que había muerto víctima de un grave cáncer.

Alexia era el nombre de esa niña y de ese libro, y su autora una antigua profesora, Victoria Molins.

Un par de años más tarde, tendría yo 12 o 13, encontré el libro por casa y me puse a leerlo, y lo terminé. Estos días volveré sobre él.

El viernes fui al estreno de la película Camino que "recrea" los últimos meses de la vida de Alexia.
La obra escrita cuenta con total objetividad y con un acercamiento a los sucesos con una gran exactitud.
La vida de Alexia transcurre en el seno de una familia muy vinculada al Opus Dei que ve como unos fuertes dolores de cabeza son algo mucho peor. Inculcada y formada en los valores de la Obra, el libro trata de mostrar al mundo la fuerza de una chica que se resigna profundamente a lo dispuesto por Dios y trata en vez de que sea su familia la que le dé ánimos, es ella la que anima a su familia y a todos sus allegados a que mantengan la alegría. Sobre todo, a sus padres y a sus hermanos. Todo entendiéndolo dentro de la doctrina del Opus Dei, pero no con la radicalidad que ofrece la versión cinematográfica.

Javier Fesser continúa fiel a su forma de narrar.

Desde luego, la visión que transmite la película a la del libro es bastante distinta y distorsiona bastantes elementos de la realidad como la "inventada forma de reacción de la madre por la muerte de un anterior hijo o hasta el número de hermanos de Alexia, que en la película sólo existe una hermana mayor. Además, muestra muy poca objetividad a la hora de como llevaron sus padres la enfermedad. Frente a un padre que sufre por la paulatina "desaparición de su hija", la madre en algunos momentos habla del dolor de su hija como algo redentor y por fortuna, situación muy controvertida a la que se cuenta en el libro.

Hay que señalar que la familia de Alexia González Barros no está deacuerdo formalmente ni materialmente con la versión que ofrece Fesser de esta historia. Uno de sus hermanos se ha mostrado "perplejo" por las declaraciones de Fesser en las que dice que el filme "es una ficción donde no hay nada inventado" y le pregunta por qué no retiró el nombre de su hermana del texto que aparece al final de la película, ya que la familia lo "pidió formalmente".

El libro trata de ser un ejemplo de valentía, de ayuda a familias que se pueden encontrar en la misma situación que la de Alexia, mientras que la película ataca a una forma de vida de una manera totalmente inventada, una situación vivida de forma durísima y en algunos momentos hasta pueden resultar macabros.

Fuera de la historia de Alexia, la película estaría bastante bien para contar una historia inventada, pero no para mentir sobre el dolor de una familia y el contenido de un libro.

Es una pena que se haya llevado a los cines la historia de esta entrañable niña nada más que para hacer dinero mintiendo.

A los que tengáis pensado ir a verla id preparados porque ha sido la película más dura que he visto nunca.