sábado, 28 de febrero de 2009

Aquellos años en la vida municipal...

Una bonita cena organizada por el Comité Local del partido en Cotobade, presidido por Luís Sanmartín, a la que asistieron dos buenos compañeros y amigos de la Junta Local en Pontevedra, César Abal, ex-presidente de NNXX, Jacobo Moreira, concejal y secretario del partido en Pontevedra y Dolores Pan, senadora y en la anterior legislatura diputada nacional, quien hará ahora unos 4 años me ofreció entrar en Novas Xeracións, dejando constancia su aval en mi ficha. A ambos les estaré profundamente agradecido toda mi vida, más aún por las palabras que dirigieron hacia mi padre y a mí mismo en sus intervenciones.

Casualidades de la vida, este homenaje se produjo el mismo día de mi cumpleaños, 27 de febrero, y en el que cayeron 20 tacos para el bolsillo.


Estos son los vídeos del momento en que homenajearon a mi padre. El recuerdo, una figura de Sargadelos, fue entregada por Jacobo Moreira. Luego, semblanza mitinera del homenajeado.





A veces son as pequenas cousas as que máis emocionan e agradan a un.

Como dixo o meu pai, tódolos seus compañeiros foron xente honradísima, que velaron polos intereses dos veciños sen buscar ningún tipo de beneficio propio. Algo que non adoita a pasar actualmente por Cotobade.

O meu pai foi sempre un home de profundas conviccións políticas, é ante todo unha persoa que nunca pensou a que ideoloxía respondía a xente cando trataba con ela; foi sempre moderado, cun profundo sentimento e amor por Galicia, polas súas tradicións e a súa cultura.

Non sei como dixo algunha oradora se Cotobade é cuna de bos políticos, pero do que sí estou seguro é de que aquilo que aprendera do meu pai e o que lle escoitei onte pola noite son catecismo de ética política e de humildade persoal que dirixirán a miña vida no presente e no resto de actividades que leve a cabo aquí ou en "Finisterre".

Galicia, nai e señora.

viernes, 27 de febrero de 2009

jueves, 26 de febrero de 2009

Feijoo propone reducir tres consellerías y eliminar delegaciones provinciales

El candidato del PPdeG a la Presidencia de la Xunta, Alberto Núñez Feijoo, se ha comprometido hoy a que su futuro Gobierno tenga un máximo de diez Consellerías, en lugar de las trece actuales, así como a eliminar las delegaciones provinciales de todos los departamentos autonómicos.

Núñez Feijoo presentó en la plaza de Abastos de Lugo las medidas para reducir el gasto en la Administración Pública, en compañía de los candidatos Raquel Arias y Jaime Castiñeira, así como del portavoz municipal, Joaquín García Díez.

Según explicó el candidato del PPdeG
, las distintas medidas adoptadas para reducir el gasto en la Xunta supondrían un ahorro de 100 millones de euros que se rebajarían del gasto burocrático.

Es una apuesta valiente y firme, que prima los intereses de Galicia al reducir gastos en amiguismo, algo a lo que no todos los partidos están dispuestos, como lo demostraron los chiringuitos de algún conocido amigo de Jacinto Rey.

miércoles, 25 de febrero de 2009

Homenaje a Jorge Cubela en Cotobade

Como bien anuncia ahora La Voz de Galicia, el PP de Cotobade celebra una cena de homenaje a dos ex concejales históricos que formaron parte de las corporaciones locales durante los gobiernos de progreso y prosperidad de Cotobade, Jorge Cubela, que fue Teniente Alcalde 16 años con UCD y PP, y César Touriño, de la parroquia de Carballedo.

A los que nos gusta la política, nos enorgullece la gente honesta que dedica y dedicó tiempo a servir a la gente sin esperar nada a cambio como estas dos personas, que lo hicieron con honradez sin beneficio alguno, y ya saben ustedes a qué tipo de beneficios me refiero.

Para mí es un honor que homenajeen a mi padre, porque tanto su familia como él mismo podemos ir por donde queramos con la cabeza bien alta porque hubo un tiempo en que la política en Cotobade se hacía con gente de principios, cuyo únicos esfuerzos estuvieron dirigidos a servir a la gente. Me siento orgulloso de mi padre por muchas cosas, pero entre todas ellas me siento gratificado cuando la gente me habla bien de él y me dice que trabajó mucho por Cotobade.

Ser concejal en un concello de 5000 habitantes tiene sus ventajas: ejerces la polítca a pie de calle, en contacto permanente con la gente y conoces los problemas de los vecinos de una forma directa.

No quiso ir en la candidatura del 95 porque mi hermana Belén desarrolló una enfermedad con la que casi se quedó sin plaquetas y no estaba el ambiente en casa para mucha política. Aún así, en los 4 años siguintes, los vecinos seguían acudiendo a él para pedir cosas al concello. Siempre tuvo en cuenta a la gente por encima de lo que votaban, nunca perdió unas elecciones municipales en la parroquia.

Para terminar, os contaré una anécdota con la que se puede definir el espíritu que caracterizó a mi padre toda su vida.
Cuando empezó siendo concejal, allá por la primera legislatura, un vecino le había pedido para asfaltar un camino de tierra para poder llegar con el coche desde la carretera hasta la puerta de su casa. Mi padre y el alcalde hicieron sus gestiones y allí llegó la pista. Lo anecdótico es que este señor le llegó un día a mi padre a la tienda (carnicería Cubela, fundada en 1915) con 20 mil pesetas de la época (que era mucho dinero de aquella) para dárselas en agradecimiento. Mi padre se negó a aceptar el dinero porque le dijo que no era un favor, era su deber. Pocos años después, este señor (que aún vive) le contó a mi padre que aquel dinero era todo el que tenía para el mes y que se lo daba de buen agrado, pero con el que sin él se habría quedado hasta sin pan para el resto de mes.

Apedillarme Cubela y llamarme como él es un eterno honor al que espero no faltar nunca.

Gracias.

(derecha)

Hai que recuperar a Beiras ou a Camilo Nogueira


A moral é parte do noso fuero interno, para min é parte de min mesmo, son autónomo, teño como moita xente os meus propios principios, os meus ideais e as miñas conviccións. E tanto en politica como na vida primo a calidade humana das persoas por enriba de ideoloxías e opcións políticas perfectamente respetable.

Non hai nada de malo en ser do BNG, do PSOE ou do PP, pero o que hai que ter incondicionalmente é sentidiño e mesura nas accións e nas formas.

Eu son do PP, é a miña familia política, e son un fiel defensor dos ideais e das persoas que honradamente mandan nesta gran organización política. Creo que é algo compatible con declararme Beirista no pensamento do BNG pola súa honradez, oratoria e principios humáns e piñeirista (finado) no PSOE que defende que os partidos galegos teñen que ser galeguistas, entendéndoo como integración, defensa e respeto ó resto de España e da Constitución, algo co que non estou a dicir que apoio as ideas destas persoas na totalidade, pero sí as formas de expresión, de actuación e da simboloxía que representan e representaron para chegar a acordos e establecer ideas comúns.

Tivemos que topármonos estes días con grandes escándalos dun dos 3 candidatos á Presidencia da Xunta, Anxo Quintana, que para min perdeu toda lexitimidade, que non dereito, a abrir a boca e dar leccións de moralidade e de ética política no exercicio da acción política.

Aproveitarse dun cargo para encubrir a un familiar que apropiouse de 500 mil euros de contas en Caixanova no meu pobo ten un nome; acarretar cobrando a 700 anciáns para ir a un mitin do BNG tamén recibe un curioso nome no meu país; e o último xesto aparecido, acompañar en iate a unha persoa á que se favoreceu no concurso eólico nun proceso no que faltou seguridade xurídica e na que os seus socios de goberno palpitaron as súas dúbidas sobre cómo foi a adxudicación dos "watiños" na miña parroquia chámanlle tráfico de influencias.

Anxo Quintana acaba de enterrar as posibilidades de subir en votos ó seu partido, cun listón deixado polo señor Beiras de 18 deputados, a cifra máis forte que tivo nunca o nacionalismo de esquerdas en Galicia e o conglomerado de forzas guiadas pola UPG -principal apoio de Quintana e responsable da caída e da eliminación das teses de Beiras e doutro gran político desta terra como é Camilo Nogueira- que conforman o Bloque
Nacionalista Galego.

martes, 24 de febrero de 2009

FEIJÓO CONVERTERÁ O DEPORTE EN FERRAMENTA DE SAÚDE, MULTIPLICANDO AS INSTALACIÓNS DESTINADAS Á PRACTICA DE EXERCICIO FÍSICO

O deporte como ferramenta de saúde será a filosofía inspiradora das medidas do futuro Executivo do PPdeG, convencido de que o exercicio físico constitúe a medida máis racional e eficiente para avanzar na prevención da obesidade e o sedentarismo, pero tamén de hábitos de vida pouco saudables, como o tabaquismo, o alcohol e outras substancias aditivas.

A política deportiva do futuro Executivo do PP de Galicia fixará como meta da lexislatura as recomendacións da Organización Mundial da Saúde (OMS) nesta materia: 30 minutos diarios de actividade física moderada para os adultos e 60 minutos diarios para os rapaces.

Ademais, o PPdeG tratará de xeneralizar a práctica de exercicio físico entre os maiores de 60 anos e as persoas con discapacidade e, para iso, facilitará a contratación dos monitores deportivos necesarios e mellorará a dispoñibilidade das instalacións.

No ámbito dos equipamentos, o Goberno de Feijóo impulsará un plan director de infraestructuras deportivas co obxectivo último de que todos os cidadáns dispoñan dunha instalación deste tipo a menos de 30 minutos do seu lugar de residencia, centro de traballo, ou de estudio.

viernes, 20 de febrero de 2009

Os galegos non somos Anxo Quintana...




Setecientos mayores en ruta a Portugal son desviados a un mitin de Quintana

Lo dije en muchas ocasiones en este espacio y lo reafirmo hoy aquí, el Bloque es un rival, pero no un enemigo. A veces al hablar de los errores de los dirigentes políticos de cualquier partido tendríamos que concretar que nos referimos a ellos y no a la formación en su conjunto, pero yo creo que también es motivo de que es más fácil referirse al partido en concreto.

En otros países de nuestro entorno el reconocer errores políticos, practicar la dimisión cuando se ha cometido un grave error o respetar a los adversarios políticos está a la orden del día. Pero, claro, son países de mayor tradición democrática que España, en donde el nivel de sectarismo y la defensa de hechos injustificables prima sobre principios mencionados anteriormente.

Ningún partido está libre de pecado en todos los sentidos, pero sí que no todos los principales líderes son iguales.

Hoy me voy a despachar a gusto con el langrán de Anxo Quintana, y permitidme lo de langrán, porque lo que hoy recogen los medios es el colmo de los principios políticos, la legitimidad de este señor para hablar sobre cómo trata a nuestros mayores y la caradura de un tipo que demostró que el nombre de la Consellería que dirigió le vino al pelo sobradamente, a do Benestar.

No sé si todos los tipos de secuestros están tipificados como delitos en el Código Penal, pero lo de este señor y la gente de su partido que manipuló, engañó y mintió a 700 ciudadanos de este país para ir a un Mitin del BNG no es sólo escandaloso, es trapero, jocoso y de ruínes sinvergüenzas.

Meter en autobuses a 700 personas engañadas traficando electoralmente con ellas no es propio de un señor que en la oposición se "enterró" a criticar a Fraga por su supuesto "caciquismo". Este individuo ha demostrado que en política todo vale: tratar a nuestros mayores como si de una mercancía de becerros se tratase. (ahora no vayan a salir con la broma de las vacas...)

Detrás de mí vendrá quien bueno me hará... ni Beiras ni Fraga hicieron esto nunca.

miércoles, 18 de febrero de 2009

O PRINCIPAL MÉRITO DA POLÍTICA DEPORTIVA DO BNG CONSISTIU EN EXPULSAR DE GALICIA A DAVID CAL


O único mérito da política deportiva do BNG nestes catro anos de bipartito consistiu en expulsar de Galicia ao medallista olímpico David Cal, ao que a Conselleira nacionalista de Cultura e Deportes, Ánxela Bugallo, forzou a deixar o Centro de Tecnificación Deportiva de Pontevedra -onde adestraba- para continuar entrenando en Asturias, onde o Principado lle ofreceu todo tipo de facilidades, que en Galicia se lle negan.

O bipartito presenta ás súas costas un triste balance de expulsións, que inclúe desde deportistas de elite como David Cal ata empresas punteiras como Pescanova, pero tamén os milleiros de mozos que nestes catro anos se viron obrigados a emigrar a outras Comunidades en busca de oportunidades laborais que en Galicia non atoparon.

Así o demostran os 11.540 mozos que tiveron que marchar de Galicia no ano 2007, unha cifra récord que pon de manifesto o fracaso das políticas laborais e de xuventude do Executivo bipartito.

Con estes antecedentes, tanto Touriño como Quintana carecen agora de forza moral para pedir o apoio dos mozos nos comicios do vindeiro 1 de marzo.

martes, 17 de febrero de 2009

Desde el pueblo, por el pueblo y para el pueblo

Algunos dijeron que la democracia es el sistema político menos malo y otros que sólo sirve para conferirles legitimidad a personas interesadas en su propio bienestar.
Gobiernos de nombre democracia hubo muchos, desde la Grecia de Pericles hasta la Venezuela de Chávez. Cosas aparte, es que honren a la democracia de verdad, como en su día defendió Abraham Lincoln, el Gobierno del pueblo, por el pueblo y para el pueblo.

Para mí la democracia es el mejor resultado de la historia de los hombres. Es el reconocimiento de la participación política de todos los ciudadanos, del derecho de sufragio, de la protección de los derechos fundamentales y las libertades públicas y, además, es la garantía de la independencia de los poderes del Estado, derivados de las teorías políticas de Locke y Mostesquieu. Otra posibilidad que brinda la democracia es el control al gobierno, ya sea por la oposición o bien por los medios de comunicación.

Ya tuvimos muchos años en España en que votar era un vago recuerdo de épocas caciquiles y de algún sistema que no llegó a buen puerto.

Otro tema, es aprovechar el gobierno de todos para gobernar sólo para unos pocos.
Zapatero tiene que concretar a qué caciques se refirió en La Coruña dado el amplio abánico de cacicadas -algunas de ellas constitutivas de presuntos delitos- cometidas por el bipartito en Galicia a lo largo de los últimos cuatro años. ¿A los lujos de nuevo rico del señor Touriño?, ¿a la agente electoral pagada con dinero de la Xunta?, ¿al colocar a dedo a cientos de simpatizantes del BNG en la Xunta, cuyo único mérito son sus ideas políticas?.

lunes, 16 de febrero de 2009

domingo, 15 de febrero de 2009

Baño de masas en Pontevedra


Primer baño de masas en esta campaña electoral que se presupone reñida, dura y álgida hacia la Presidente de la Xunta de Galicia.

Ni el "mejor ejemplo" de gestión económica Felipe González en Vilargarcía ayudó a eclipsar el llenazo hasta la bandera de la Plaza de toros de Pontevedra.
El anfitrión, el líder político más votado en Pontevedra, Telmo Martín; Albor, exPresidente de la Xunta; Manuel Fraga, quien rememoró sus mejores tiempos mitineros a la antigua ausanza; Rajoy, triunfal y exhibidor de unas muestras de pontevedresismo como era normal; y nuestro candidato, ALBERTO NÚÑEZ FEIJOO, que se refirió en todo momento a sus orígenes humildes y rurales para poner la Xunta al servicio de todos, vivan donde vivan, y sin carnets políticos, una muestra de su independencia dentro del PP.



El mitin más multitudinario, unas 14 mil personas, de la hitoria de nuestra ciudad.
Desde tiempos inmemoriales, antes de la Guerra Civil, no se recordaba otro mitin en el Coso de San Roque, histórico y centario.

Un dispositivo de tráfico facilitado por la concellería de seguridade ayudó a que casi 200 autobuses y centenares de coches llegados de todos los puntos de la geografía gallega pudiesen "tomar" Pontevedra sin grandes problemas.

Por un día, un partido político ayuda a incentivar el consumo multitudinario en nuestra ciudad, en bares, taperías y demás sectores de la hostelería y del turismo local.
Ole por Telmo Martín, que siempre que puede tira para nuestra ciudad.

Con Rajoy y Lupe Murillo.

viernes, 13 de febrero de 2009

Que non nos den leccións de moralidade

Poucos políticos conseguen facer historia. A maioría transitan por ela, deixanse levar polos acontecementos e se conforman con facer pequenas aportacións que o iempo irá disipando.

A moitos se lles enche a boca falando de recetas morais moi cuestionables. Outros tantos soamente se dedican a recordarlle ó veciño o que deixou de facer ou o que malamente fixo. A isto se dedicaron estes homes e mulleres tan "honrados" e transparentes que temos no goberno municipal de Pontevedra, de Vigo, de Cotobade, de Cangas, de Ourense, etc e máis no Goberno da Xunta de Galicia, presidida por Touriño e mandada por Quintana, un matrimonio político de moda, o dos bipartitos.

Eu nacín, vivo e gustaríame que algún día moi lonxano me enterrasen en S.Xurxo de Sacos, Cotobade, porque é o sitio onde os meus pés aprenderon a camiñar, a xogar e a coñecer Galicia, e gustaríame que agora eses que van de defensores do prgreso dende o goberno máis cacique, clientelar, que máis contratos deu a dedo, aproveitado e nefasto que tivo o concello se atreveran a falar da nulidade á hora de xestionar recursos, ir a pedir investimentos ou outras cousas incomprensibles que padecen os veciños do concello que máis canteiros deu a Galicia.

Fago vida en Pontevedra, síntome pontevedrés dende que nacín, e gustaríame ver como estes "gloriosos" concelleiros de Facenda explicarían ós veciños cómo se pode seguir negando e mintindo nas débedas por 8 millóns de euros que ten o Concello; como se pode explicar ó rural que o concello pode alugar irresponsablemente un baixo no centro da cidade para non darlle uso e que o 80% das zonas en que viven aínda non dispoñen da execución do saneamento prometido por un convenio que se firmou dúas veces polo Conselleiro do ramo e o concelleiro do rural, o señor Valcárcel. Que opinan os veciños de Salgueiriños, a Pasarela, Pedra do Lagarto, Sta. Clara do seu abandono?, como nos explicarían o Señor Lores e a Señora Casal que a Xunta nos tumbe proxectos como a ponte que uniría MontePorreiro con Lérez?

Que poden opinar tódolos galegos do despilfarro, dos luxos, das ostentacións e da falta de principios cívicos do gabinete da Xunta de Galicia?, que pensará esa xente que vivía do monte e segue sen cobrar as famosas axudas prometidas (cando os canarios sí as recibiron) pola peor catástroge ambiental e destrucción de ecosistemas da nosa historia, superando ó Prestige?, que consideración lle merecen ó Presidente da Xunta dez mil galegos que son contratados antes das eleccións para limpar cunetas e que despois irán á rúa?

Que pensarán as familiar que teñen a tódolos seus membros no paro e nun futuro moi incerto?, que lles estará pasando polas cabezas a esos xóvenes que acaban de construir un fogar e que non teñen axudas para as súas hipotecas?, toda esa xente que confiou en Zapatero no tema do AVE, do pleno emprego, das axudas ás familias...?

Moita xente pensa que hai que botalos.

jueves, 12 de febrero de 2009

Contrato de Feijoo cos cidadáns

1.EMPREGO. Combater o paro como máxima prioridade do Goberno e recuperar a senda de creación de emprego garantindo a igualdade de oportunidades entre mulleres e homes

2.ESTRATEXIA ECONÓMICA. Loitar contra a crise apostando polos nosos sectores produtivos cun plan estratéxico a desenvolver por un Goberno unido, coordinado e que saiba establecer prioridades.

3.AUSTERIDADE. Eliminar e reducir drasticamente os gastos superfluos en publicidade, altos cargos, asesores, automóbiles ou obras nas dependencias de goberno.

4.MENOS IMPOSTOS. Reducir a cantidade de impostos autonómicos aos que os cidadáns teñen que facer fronte cada ano e defender a redución de impostos estatais.

5.SANIDADE CON GARANTÍAS. Mellorar as condicións e a calidade na asistencia sanitaria e reducir as listas de espera, con garantías legais para os pacientes

6.DEPENDENCIA EFECTIVA. Dotar aos dependentes e asistentes de garantías para que reciban o servizo que por Lei lles corresponde nun prazo seguro

7.OPCIÓNS DE CONCILIACIÓN. Responder por completo á demanda de pais e nais por unha praza de gardería e flexibilizar opcións para acadar a conciliación da vida persoal, laboral e familiar.

8.XUVENTUDE EN PRIMEIRO PLANO. Ampliar as oportunidades para que os mozos poidan vivir, estudar e traballar na súa terra, con políticas de vivenda efectivas, abrindo máis opcións de formación, e facilitando a súa entrada no mercado laboral.

9.EQUILIBRIO TERRITORIAL. Garantir que todos os galegos teñan as mesmas oportunidades e servizos, vivan onde vivan, sexa no interior ou na costa, en cidades ou no rural

10.PRINCIPIOS MEDIOAMBIENTAIS. Ligar a política territorial ó medio ambiente e facer do respecto medioambiental un principio irrenunciable en todas as áreas de goberno.

lunes, 9 de febrero de 2009

Limpeza política


O líder do PPdeG demostrou que conselleiros que usan fondos públicos para financiar un partido político non terían oco no seu Goberno e serían fulminados de inmediato segundo coñecésense os seus actos. Con todo, Touriño mantén a Ricardo Varela tras pagar con diñeiro de todos o soldo dunha axente electoral socialista.


Feijóo demostrou que conselleiros que dan axudas e subvencións aos seus familiares ou amigos non poderían estar no seu Goberno. Con todo, o presidente da Xunta mantén no cargo á titular de Cultura, que deu contratos ao irmán do seu homólogo de Industria.


O candidato popular tamén deixou claro que na súa praxe política non figuran nin figurarán malgastes con diñeiro público: nin coches máis caros que o do presidente de Estados Unidos, nin cadeiras cuxo prezo equivalla a catro veces o salario mínimo interprofesional, nin vidreiras intelixentes cuxo prezo supere ao dunha vivenda media en Galicia, nin mobles de luxo en despachos de dous millóns de euros.


Non pode dicir o mesmo o candidato socialista, que en catro anos na Xunta gastou case sete millóns de euros en reformar as súas dependencias, as súas salas de reunións e en comprarse un coche.

As diferencias entre un e outro son as que fan que todo o partido estea unido ao redor da figura de Feijóo, mentres que no PSOE ninguén quere a un Touriño que cada vez que aparece en público resta votos aos seus.

Valentía política

É preciso comparar a valentía, a responsabilidade e a capacidade de liderado de Alberto Núñez Feijóo coa nula ética dun Emilio Pérez Touriño que avala e impulsa o malgasto na Xunta.

Fronte a un candidato que ten os seus principios e ideas moi claras, está un presidente do Goberno Galego que manexa os fondos públicos pensando só en darse caprichos de novo rico e en levar vida de estrela do cinema.

Estamos nun país no que os cesamentos e as dimisións non se estilan, e no que é práctica habitual tratar de aguantar ata capear os temporais. Feijóo demostrou que iso non vai con el, que aposta pola limpeza, por dignificar a clase política.

domingo, 8 de febrero de 2009

Faladoiro: Maria Seoane, Iria Aboi e Loli Rodríguez



Neste primeiro falouse da campaña de cada partido; da Lei inexistente de mocedade; da suba das taxas feita polo Goberno (xa moi denunciado neste Blog); e as medidas económicas ante a crise económica.




Falouse das novas tecnoloxías empregadas polos diferentes partidos políticos que compoñen o arco parlamentario galego; programas electorais; etc.

Recoméndovos ver estes vídeos. Son moi seguidor dos debates na cadena Correo de Santiago e este é un dos mellores que teño visto entre as líderes das formacións político xuvenís de Galicia.

Cada unha cos seus argumentos, por fin falouse da Suba das Taxas feita por este goberno, que chegan ata un incremento do 7%, no que María Seoane estivo moi contundente, e que Loli Rodríguez (XSG) xustifica pola crise económica (non logro a entender este argumento, cando o escoitei quedeime petrificado), é dicir, a máis crise máis impostos; da inexistente Lei de Mocedade tan prometida por este Goberno; do Plan de Bolonia no que tanto Iria Aboi como Loli Rodríguez nin sequera comentaron; e a confusión de Iria Aboi da xestión de Correos coa Lexislación Electoral pola que os emigrantes non poden votar en urna, no que María Seoane estivo moi rápida deixándoa sen argumentos; e a limpeza da política defendida por María Seoane ante o despilfarro das sillas de Oxford, do coche fantástico, do "despacho oval", etc.

sábado, 7 de febrero de 2009

viernes, 6 de febrero de 2009

Roberto Taboada reivindica el Carballo de Santa Margarida


El deterioro del centenario carballo es una de las razones que llevó a este histórico socialista pontevedrés, apasionado de la historia, del periodismo y del arte, a recopilar documentación sobre el árbol para una exposición que se celebró en Pontevedra en 2007 y a reunir ahora toda aquella información, ordenarla y completarla, en un libro: ‘O Carballo e a súa historia’.

El volumen se presenta el martes 10 de febrero (20 horas, entrada libre) en el Pazo de Mugartegui.
El libro de Taboada, que edita el Concello de Pontevedra, incluye varios textos sobre el árbol; una serie de cuadros; otra de fotos; unos ejemplos de la presencia del roble en las fiestas y acontecimientos de Pontevedra.

Para él, el árbol ha dejado de ser un símbolo y está más allá. «Esta árbore supón un monumento natural da historia da nosa cidade e da nosa cultura e por iso», dice en el libro, «non sería ningunha sorpresa que Castelao estivese pensando neste carballo cando escribíu: ‘A árbore é o símbolo do señorío espiritual de Galicia’».

Un problema de salud le apartó de la política y con su afán de superación y energía intelectual se ha convertido en un documentalista de la historia gráfica de la ciudad.

Fue y es un hombre muy querido en Pontevedra, por el que ya digo no me habría importado votar. Habría hecho un muy buen equipo de gobierno con Juan Luis Pedrosa, pero ya sabemos que cuando en Santiago se da más importancia a los intereses de partido pasan estas cosas (va para el PSOE).

Pensar en Dn. Roberto Taboada y tener a Teresa Casal, triste realidad.

jueves, 5 de febrero de 2009

Esto no es otro engaño de La Sexta



Por desgracia, no es otro engaño de la Sexta. Es la realidad de miles de familias españolas.

Además, los amigos de Zp le recentan unos cuantos consejos:



¿Queda alguien que justifique sectariamentea al peor Presidente en materia económica de la democracia?

Vigilancias parapoliciales y vulneración del Derecho a la intimidad personal y familiar

Las noticias de la Corte son las que no dejan lugar a comentarios y menos las políticas. Y si son para meter carnaza y dar de comer a los periodistas más ambrientos en sacudir a la diestra del reino mejor que mejor.

En un Estado de Derecho como España, la acción de los poderes públicos tiene que estar sometida a la ley y, por lo tanto, al Derecho. Lo contrario es abuso de poder y arbitrariedad.

Ante la noticia descubierta en los casos de espionaje a miembros del Ejecutivo Autonómico de Madrid, el Gobierno regional remitió el pasado 29 de enero al Juzgado la ratificación de la denuncia que interpuso el pasado 20 de enero por los seguimientos parapoliciales sufridos por González durante un viaje privado y otro oficial. En su escrito, el Ejecutivo autonómico amplió los hechos a las vigilancias de las que también habría sido objeto el gerente del Canal de Isabel II, Ildefonso de Miguel.

Lo primero que hay que decir es que hay que ser prudentes y no entrar a juzgar o a hacer consideraciones propias de las que deben hacer los juzgados y tribunales, en quienes reside la potestad jurisdiccional de juzgar y hacer ejecutar lo juzgado. Por el momento, el caso ya está judicializado y ahora corresponde a los órganos judiciales competentes llevar las investigaciones y la depuración de responsabilidades.

De primeras, el asunto se presenta como muy grave, ya que ni más ni menos se está vulnerando, entre otras cosas, el principio de legalidad, la seguridad jurídica o el Derecho Fundamental a la intimidad personal y familiar garantizado en al Art. 18.1 de la CE, ante cuya vulneración aún tienen los afectados el Recurso de Amparo ante el Tribunal Constitucional.

Yo no voy a atacar el caso que en su día protagonizó Alfonso Guerra, ni voy a decir que esto es una orquesta dirigida por el Ministerio del Interior, porque el primer espectáculo se está dando desde las propias filas del partido con acusaciones entre los propios compañeros, que hasta que el juez no lo diga, son inocentes. Ejemplos de lo que no pueden ser la política ni las actividades internas de los partidos.

El 68% de los gallegos se sitúan entre el centroizquierda y el centroderecha

Los gallegos tienden al centro y además el 47,8% dice sentirse tan gallego como español.

Encuesta de Sondaxe.

miércoles, 4 de febrero de 2009

La broma de wyoming lo retrata como en verdad es

Un locutor de televisión dice haber engañado a un competidor que se tomó en serio una representación de su mal humor proyectado sobre una becaria. Yo creo que se precipita, porque en realidad aún no ha podido demostrar que el citado competidor se lo haya creído. Al competidor le bastaría con mostrar una supuesta cola ignota del vídeo máster con un cartel que dijera: «Sabemos que, a pesar de las apariencias, no estás representando una farsa, y que, en el fondo, eres así de cabrón. Y hemos pasado una buena tarde divulgándolo.» Es lo que tienen las estupideces, que son como muñecas rusas.

Ahora bien, a las estupideces socialdemócratas las adornan siempre diversas plusvalías. Como al FC Barcelona. Según han informado ellos mismos, los farsantes quisieron hacer pedagogía con el competidor y desmostrar que no verifica sus informaciones. Es tan conmovedor que me mareo. ¿Pero qué es lo que habría de comprobarse? ¿No estaba acaso el locutor maltratando de suboca a una becaria? Para su desgracia, aunque es muy dudoso que los farsantes alcancen a comprenderlo, esa escena ha existido y es veraz. Y por otro lado: ¿acaso la empresa (perfectamente enterada y cómplice de los manejos) no remitía al programa y al propio locutor («esta noche hablará del asunto») como toda explicación? Mucho peor son los buenos sentimientos que exhibieron. En el momento de desvelar la farsa, la locutora del locutor vino a disculparse ante los miles y miles de personas que habían caído en el engaño. No pensamos que iban subirlo a youtube, argumentó con suprema y pálida candidez, como echándole la culpa al competidor. Igual que el bobo de Welles, pidiendo perdón por los muertos que ocasionó su marcianada. ¡Oh, no! Si hubiera sabido que iban a morir…, snif.

Pero entre las plusvalías, despunta la impunidad. ¡Te la colamos gordito!, reventó el locutor de risa. Gordito. Repítanlo, pero será inútil: no oirán el eco indignado. ¡Son socialdemócratas! Ahora piensen en la posibilidad de que el competidor cogiera a una periodista socialdemócrata y la llamara gordita. O bajita. O cardito. Oh, socialdemócratas, todas las tardes jugando en campo propio. Disculpen, añoro las codas. Esta descripción perfecta de Andrew Anthony, en El desencanto, del tipismo socialdemócrata, esta gente, mon semblable, mon frère: «Me veía a mí mismo como alguien que comprendía el mundo y para mantener esa percepción era indispensable que no intentara comprenderme a mí mismo.»

Arcadi Espada

martes, 3 de febrero de 2009

Wyoming, el buen jefe



¿Qué tipo de socialismo es el que defiende el gran socialista de la "SE-C-TA"?

Los hay que deshonran al socialismo más honrado.

Touriño, ese Presidente austero!


Sólo las sillas, de diseño, cuestan cada una 2.269 euros, casi cuatro veces el salario mínimo interprofesional. En momentos de crisis económica, todo un mensaje a los gallegos.

Las 19 sillas, del modelo Oxford, aunque de la exclusiva firma danesa, Fritz Hansel, es tan solo la punta del iceberg del despilfarro. Se han reformado dos salas para reuniones y una sala de prensa.

La factura: 4 millones de euros. Esto hay que sumarlo a los dos millones de euros que gastó en retocar su despacho, y a la compra del cuarto coche oficial. Un Audi A 8 blindado de 480.000 euros, 155.000 euros más caro que la limusina cadillac, del presidente Obama.

Roldán Touriño, O Presidente!

lunes, 2 de febrero de 2009

Touriño se gasta 4 millones de euros en remodelar tres salas



Un presupuesto para sillas más alto que el de mi propia facultad, para que se sienten algo más de una decena de hombres y "hombras" para reirse de la crisis a costa de todos los gallegos con sus impuestos.

Esta es la izquierda que nos gobierna, la que reparte la riqueza que generan los gallegos entre sus "traseros" para estar más cómodos.

Lo paga Touriño, pero me habría gustado que "EU SON ANXO QUINTANA", o noso guía esperitual, se opusiese a sentarse en esos asientos. Ahh... me olvidaba que es el Vicepresidente do Benestar... o do seu propio, el que también va en dos Audis A8 y es recibido en el Concello de Pontevedra con alfombra roja.

A estos señores en el colegio... "chamábanlles parvos..".