De costas ao país

[Artigo publicado no Diario de Pontevedra na páxina 26 do día 29 de outubro]

[Artigo pubicado en La Voz de Galicia, edición Pontevedra, na páxina L15 do día 30 de outubro]

A pasada fin de semana as mocidades do BNG celebraron a súa undécima asemblea para renovar aos dirixentes da súa organización, Galiza Nova.

Democraticamente, Iria Aboi, actual secretaria xeral da organización, que lideraba a lista da UPG, obtivo o 60% dos apoios, demostrando a hexemonía que a sección que lidera o BNG ten entre a militancia nova da súa organización.
Pola súa banda, as listas de Proposta Militante, liderada por Noa Presas, e de "Entre tod@s, Galiza Nova", sumaron ao redor do 40% conxuntamente.

Alégrame que, sobre todo, os mozos que conformaban a lista auspiciada por Máis BNG desmarcáranse da radicalidade e do desnorte ideolóxico das teses que defendeu Iria Aboi e que se puideron ler nunha entrevista concedida a Faro de Vigo a pasada semana. Critican que os actuais dirixentes queiran integrarse nunha federación internacional da que forma parte a liga xuvenil socialista Kim Il Sung de Corea do Norte.

Iria Aboi e o seu equipo teñen toda a lexitimidade para propor estas formulacións, pero defender a "respectables personalidades garantes dos dereitos fundamentais e das liberdades públicas" como Fidel Castro, Hugo Chávez, ou os gobernantes de Corea do Norte, ou os modelos de Iraq e Afganistán, é estar nas máis neglixentes posicións políticas e ancorarse en ideoloxías afastadas da rúa, da sociedade civil e, por riba de todo, do carácter integrador dos galegos e da galeguidade.

Non teño nada especial contra Iria Aboi, mais, sen embargo, se estas son as posicións ultras que marcan o BNG, a actual dirección de Galiza Nova e, polo tanto, o aparello extremista da UPG, que controla ao principal partido nacionalista galego, nunca poderán ser referencia para os mozos nin garantía de moderación para Galicia e para a defensa dos máis elementais principios democráticos si ao que se aspira é a ser a "Esquerra Republicana Catalá-Galega". A deriva ideolócixa xa se puido observar nas pasadas eleccións europeas rompendo o pacto Galeuscat por apoiar unha fronte con Esquerra Republicana e Aralar. Este novo rumbo emprendido polo BNG semella que é seguido polos mozos da formación que aspiran ó poder e non a representaren á mocidade

Poño de exemplo en congresos que a actual Presidenta de Novas Xeracións, María Seoane, conseguiu triunfar e gañar un congreso rexional a unha candidatura oficial, cousa que vexo improbable ocorrese en Galiza Nova, xa que aquí manda o aparato e non as bases.

Antepor as ideas e os principios ao peloteo para sumarse á traizón e ao carro dos cargos considéroo acto de admiración, pois rastreros hainos en tódolos sitios e xente que só aparece cando hai poder sobra.

Dende aquí o meu aplauso e o meu recoñecemento aos mozos de Máis BNG, que representan a modernidade dentro do seu partido, por ser a alternativa máis coherente e por declarar os principios da actual Galiza Nova de costas ao país.

Pódense gañar congresos democraticamente, mais outra cousa é se as ideas que gañan son democráticas, non?

Eleccións ás Xuntas de Facultade da USC o 3 de decembro

Os membros da Comisión Electoral do Claustro da USC convocamos eleccións de representantes nas xuntas de centro e de facultade para o día 3 de decembro.

Os sectores nestas eleccións, segundo as normas establecidas ata o momento serán:
- Estudantes de primeiro e segundo ciclo que inclúen alumnos matriculados na USC en estudos conducentes á títulos oficiais (3.1.d REX) polo tanto inclúe ademais alumnos de licenciaturas e diplomaturas os estudantes de grao e máster oficial tal e como ocorreu nas eleccións de 2008. (Asemade inclúense estudantes matriculados na USC en estudos de Graduado Superior).

- Estudantes de terceiro ciclo inclúen matriculados nos cursos de doutoramento etapa de formación e de investigación e alumnos matriculados en etapa de tese con dedicación inferior a media xornada.

Noa Presas e Ínhigo Ansotegi encabezarán as dúas listas alternativas á Dirección Nacional de Galiza Nova

Só falta por se desvelar quen encabezará a lista da Alternativa pola Unidade. Porén, todo apunta a que será actual secretaria xeral, Iria Aboi.

Demais congresos provinciais

Xosé Manuel Barreiro será o primeiro que poderá continuar coas rendas do seu partido en Lugo, onde aspiran a recuperar a Deputación Provincial en mans socialistas.
Confirmou que volverá apostar por Balseiro como Secretario Provincial.

O de Pontevedra será a finais de Novembro, onde Rafael Louzán preséntase á reelección como Presidente Provincial. Aínda non anunciou a quen colocará na Secretaría Provincial, aínda que algúns temos os nosos favoritos.
Á cita estarán convocados un millar de compromisarios e uns 400 invitados.

O reto que se marca a dirección provincial será o de recuperar as alcaldías de Pontevedra, Vigo e Vilagarcía e noutros sitios onde o pp agora non goberna, mais sí que o tivera feito noutros tempos, como pode ser o caso de Cotobade, concello, a verdade, sendo obxectivo, no que ningún partido, uns por acción e outros por omisión, están a facer moitos méritos para acadar o apoio dos veciños.

Por outra banda, penso que nos concellos onde se teñen os mellores resultados non haberá ningún problema.

Sorte.

Baltar

Ter coñecemento de algo dende unha idade temperán é motivo de que chegados a certa etapa da vida poderíase pasar calqueira proba de actitude case sen facer máis esforzo que toda a instrucción recibida.

O xoves, en rolda de prensa, só e sen ningún cargo do partido, José Manuel Baltar Blanco fixo pública a súa firme intención de liderar o PP ourensán no vindeiro congreso provincial.

Xosé Manuel Baltar Blanco mostrouse desexoso de emprender a campaña interna para defender a súa concepción da política e o seu proxecto para o PP ourensán que, dixo, será "centrista, reformista e, sobre todo, galeguista".

Aquí vos deixo o enlace ó seu blogue persoal Manuel Baltar.

Ten o meu particular apoio e deséxolle tódolos éxitos de aquí en diante.

Moita sorte.

El federalismo no es igual a una confederación

Creo que muchas de las reticencias que hay en España en torno al debate de la conveniencia o no de la implantación del federalismo es provocada por la originalidad nacionalista al hablar del federalismo de naciones, a lo que deberían referirse como confederación, lo cual sí que no tiene base histórica, y no como federación.

Para los que se consideran centralistas, el Estado federal resolvería muchas de las tensiones nacionalistas, ya que le daría estabilidad al sistema. España sería una patria cohesionada totalmente por su sistema federal, donde se reconociesen a todos los Estados federados las mismas capacidades por igual. Habría un sistema fiscal propio; los "lander españoles" estarían representados en un Senado que actuase como auténtica cámara de representación territorial. Con un federalismo simétrico habría una igualdad de competencias para cada entidad regional, es decir, cada territorio tendría los mismos poderes y no habría un sistema de Comunidades privilegiadas y otro de segunda categoría para los territorios con menos peso político. Se podría seguir teniendo un sistema con partidos estatales pero que, estos a su vez, se convirtiesen en fuerzas políticas propias como en su día se convirtió el PP de Galicia, y una de las causas por las que el PP gallego siempre ocupó el espacio de las reivindicaciones gallegas sin necesidad de la existencia de un gran partido nacionalista.

A mí la España federal sería la verdadera España, no la que dispusieron los Borbones a su llegada a España, tras la aprobación de los Decretos de Nueva Planta, que abolieron los fueros de los reinos de la Corona de Aragón, de la misma manera que se disolvió la organización territorial en reinos de la Corona de Castilla y se anularon los fueros y libertades de sus municipios.

En palabras de Puy Fraga

Pedro Puy Fraga: "Hay que avanzar para que España sea Estado federal"

"Partidario del federalismo fiscal, Puy Fraga es intelectualmente una de las mentes más brillantes de la derecha galleguista, desde una óptica liberal".

La España federal

Creo que nunca hablé o traté mi predilección por el Federalismo como principio de organización del poder, más ahora, cuando creo que el sistema de Comunidades Autónomas se ha finiquitado.

Muchos de los problemas políticos que hay en España tendrían una solución más eficaz con un Estado federal, donde no hubiese territorios privilegiados y otros de segunda categoría como hay ahora, sino un Estado central con unas competencias claras sobre la base de unos Estados federados como los Lander alemanes con iguales y amplias competencias en sus respectivos territorios, que quedasen consagrados en la Constitución del Estado, que fuesen transferidas de forma automática.

Algunos Catedráticos de Derecho Constitucional catalogan a España como un Estado cuasi-federal, es decir, con elementos propios de un Estado Federal pero sin llegar a serlo del todo.

Los argumentos para sostener tal opinión es que en España hay un sistema autonómico que podría asimilarse en su caso a los Estados Federados, pero sin tener la misma capacidad fiscal, competencial y legislativa que estos últimos.

Nuestros Estatutos de Autonomía podrían compararse a las Constituciones de los Estados federados, con la diferencia de que nuestros Estatutos, que son Leyes Orgánicas especiales, sólamente reconocen dos poderes, el legislativo y el ejecutivo, faltando el tercer poder, judicial, que sí reconocen las Constituciones de los países federados. Por ello, la diferencia cualitativa más grande entre el Estado de las Autonomías y un Estado federal es que las Comunidades Autónomas no tienen una organización judicial propia que juzgue las causas que se susciten según sus Leyes, sino que comparten el Poder Judicial único del Estado Español.

En España no hay tradición federal, hoy en día conozco a muchas a personas de diferentes tendencias ideológicas que ven con buenos ojos que España avance hacia un Estado Federal. Lo considero un proceso irreversible.

Sólo tenemos en nuestra historia un breve antecedente Federalista, la Constitución Republicana de 1873, que no llegó a ser promulgada en un Régimen que en 11 meses llegó a tener 4 Presidentes.

En definitiva, tal cuestión debería ser abordada en una Reforma Constitucional que creo tardará en llegar... pero ese es otro tema.

GALICIA...Tienes que Verla, Xacobeo 2010

Profesor á rúa por usar blogs como recurso didáctico

Ás veces penso que algúns terían que preocuparse dos erros e non incidir neles.

Veño de saltar da cadeira tras ler en Vieiros que un mestre vasco foi despedido por usar os blogues como método de estudo.

Non me parece soamente unha decisión aberrante senón que é moi triste que unha cousa como esta teña que ser motivo de noticia hoxendía.

Este mestre, humildemente, ten o meu apoio, e non só o apoio senón que animo a moitos outros a darlle a ben o seu.

Isto non só é unha ataque contra a liberdade de cátedra, xa que ten moito máis fondo.

Os blogues cada día están moito máis presentes na sociedade como medio de traballo, como instrumento de opinión, e son as novas xeracións de nenos e nenas as que mellor entenden deles, polo que é unha boa ferramenta para que poidan motivarse a estudar xa que está comprobado que cando os alumnos empregan as novas tecnoloxías o seu rendemento é moito maior.

Por último, espero que a xente que o despediu recapacite, que desgraciadamente a educación vasca ten outros problemas máis graves que ese.

Lo estoy viviendo como una final de Eurocopa

CHICAGO LA PRIMERA ELIMINADA!

MADRID 2016... ESTOY CONVENCIDO!!!!!