martes, 26 de agosto de 2008

Despedida

Después de más de un año de larga actividad bloguera espero que mi aparición en la Blogosfera haya ayudado a muchos a entender que Jorge Cubela sigue estando ahí, al acecho de buenas nuevas, y que mejor día para despedirse que un histórico 26 de agosto, día en que se aprobó en 1789 la Declaración de los derechos del hombre y del ciudadano, redactada por la Asamblea constituyente francesa. Aunque fue un gran avance, no se incluyó en esta "carta" los derechos de las mujeres. El hombre era el único detendador de derechos entonces.

Gajes del oficio, entre unas cosas y otras, abandono la actividad bloguera sine die de retorno.

Puede que algún día muy aventurado los caprichos de mi pensamiento me hagan volver, pero me gustaría manteneros en vilo hasta entonces, puede que algún primero de octubre o finales de septiembre. Quién sabe si no antes...

Ahora me toca estar en el último gran paso del curso.

Después, quizá opte por hacer una escapada con unos amigos a la ciudad de los ‘beatlemaníacos’, asegurándonos unos billetes para el Magical Mystery Tour, visitar Penny Lane o recorrer el museo dedicado al grupo estirpe de la ciudad de acogida de Fernando Torres.
Es posible que la capital europea de la cultura en 2008 vea a unos jóvenes gallegos dando un paseo por el Albert Dock, con sus bares, restaurantes... y junto al río Mersey.

Liverpool, como os habréis dado cuenta, es un sueño.

Portaos bien y sed buenos.

lunes, 25 de agosto de 2008

Botellón en el Parque Rosalía de Castro I


Después de muchas décadas celebrándose el fenómeno de reunión social conocido como Botellón en las inmediaciones del Campillo en el barrio de Santa María, este fin de semana ha visto finalizada su actividad en una de los sitios más históricos de nuestra ciudad, pues junto al muelle del Campillo fue construída la Santa María, una de las tres embarcaciones que partieron hacia el nuevo mundo al mando de Cristobal Colón.

A los "espíritus" de esa tripulación les han hecho la faena negándoles seguir disfrutando de los sábados en uno de los territorios que le dieron cobijo a tantos y tantos jóvenes de Pontevedra. Pero, a la contra, los que se han visto iluminados con esta nueva situación han sido los vecinos y las familias residentes en el casco histórico y más en concreto en la propia plaza del Campillo.

Los últimos albores del mes de agosto de ´08 se recordarán por el inicio del nuevo y único emplazamiento en Pontevedra para hacer Botellón, el Parque Rosalía de Castro.

No fue un tema tratado con el suficiente compromiso por parte del concello con ninguna de las partes interesadas hasta que la presión de los medios de comunicación hizo mecha en la actitud del concejal de Seguridade Cidadá, pero paradojas de la vida, ha sido en un sitio donde descansa la estatua de la propia Rosalía de Castro donde nos tendremos que acostumbrar a ver estacionados a muchos jóvenes durante los próximos años.

domingo, 24 de agosto de 2008

Pontevedra CF





Pasarón este año tiene que ser un fortín.



Spot publicitario del equipo del Lérez con una niña de nombre Alejandra que promete muchos triunfos para nuestro equipo en la nueva campaña de la 2ªB.

sábado, 23 de agosto de 2008

Xuzgade por vós mesmos

Veume antes á cachola un recordo dun comentario do participante máis activo deste humilde Blog, Tevye, polo que lle teño gran aprecio, sobre a idea e o recoñecemento "marxista" ou "comunista patriótico" da UPG, a maior organización e máis influinte no seo do BNG.

Eu afirmaba que a UPG, organización fundada en 1964, definíase nos seus estatutos como "comunista patriótico", e Tevye, permonorizadamente dixo que iso fora nos estatutos da súa fundación... pois ben, deíxovos un link, bastante actualizado, cos actuais estatutos de dito movemento, os cales seguen expresando a afirmación que eu fixen de organización "independentista" e "comunista":
UPG


Artigo 2

A UPG como partido comunista e patriótico que asume a loita de liberación nacional ten por obxetivos:

A) O impulso e apoio dunha ampla frente nacionalista que mobilice e organice ao noso povo na loita pola autodeterminación e o exercício da soberania nacional.

B) A autoorganización do noso povo a nível político, sindical, asociativo, etc... que implique a total independéncia orgánica e política necesária para garantir a liberación nacional e social de Galiza...

Artigo 4

A U.P.G., como partido nacionalista galego, considera que o inimigo principal do povo galego é a burguesia monopolista española, que domina o aparatao do Estado, através do cal, contando coa colaboración da burguesia intermediária interna, mantén unha opresión capitalista colonial en Galiza.

Eu respeto o ideario dos partidos políticos democráticos, aínda que eu estea nas antípodas das súas principais ideas, pero ante os meus principios non podo manterme calado.

Se o PSOE na súa deriva por conquistar o poder e manterse nel a toda costa, incluso a costa da opinión de moitos dos seus líderes; a costa de liquidar a Constitución, o benestar de Galicia, o galeguismo integrador, e a aceptación constitucional de Galicia, quere facelo, o PP non pode caer nas mesmas tentacións.

Ante as vindeiras eleccións autonómicas, o mapa político de Galicia pode variar sensiblemente en favor dun ou doutros partidos.

O nacionalismo e a apropiación dos símbolos patrimoniais por parte do BNG é un invento de pouca monta para xustificar posicións mal entendidas sobre os nosos maiores devanceiros galeguistas -como Castelao- e para xustificar obras mal comprendidas como Sempre en Galiza, no que Castelao defendía un Estado federal español, no que estaría integrado Galicia, pero non para defender un estado plurinacional co recoñecemento como tales de Galicia, País Vasco e Cataluña, e quedarse o resto do país en "castela" ou a saber que outro nome lle porían ás comunidades do resto de España.
Que vaia quedando claro que as primeiras posturas do Partido Galeguista foron autonomistas e federalistas, non nacionalistas.

O PPdeG foi sempre un partido caracterizado pola súa fidelidade ós principios que inspiran a Constitución española e o Estatuto de Autonomía, normas fundamentais dos cidadáns galegos, máis tamén se caracterizou por ser o único partido estatal que mantivo o poder dunha maneira estable e coa fortaleza que dan as urnas nunha nacionalidade histórica, gracias a que sempre os seus dirixentes Fraga, Cuíña, Palmou, etc... traballaron en prol do pobo, do seu progreso e nas verdadeiras necesidades de Galicia coas ideas do galeguismo reformista, do galeguismo constitucional, é dicir, do recoñecemento da identidade de Galicia dentro dos límites da Constitución, e da defensa da nosa identidade sen a exclusión dos demais.

Se por iso, se para que o Goberno da nosa autonomía volva a recuperar o rumbo, temos que seguir traballando sobre estas ideas para volver ao Goberno da Xunta de Galicia así o faremos, pero se pola contra hai que renunciar a elas como fixo o PSOE, se dado o caso non se loga unha maioría suficiente para gobernar, pactando cun partido, o BNG, cuia sombra política encuberta reside na UPG e que defende coas ideas contidas nos seus estatutos a liquidación do Estado, dos acordos contidos na Constitución aprobada polas Cortes Xerais e ratificada polos cidadáns -como titulares da soberanía nacional- e do verdadeiro espíritu de Galicia non nacionalista, todo aquilo polo que se loitou durante tanto tempo en Galicia e en España -a igualdade dos españois e o recoñecemento da identidade de Galicia dentro da Constitución- darían visto o seu final se seguimos cun goberno paralelo a Esquerra Republicana de Cataluña. Por sorte, o PP prefire pasarlle en 24 escanos ó nacionalismo e non gobernar, que aceptar a sumisión e o abandono dos principios como fixo o señor Touriño no seu afán de aparecer nas páxinas da historia galega.

Nin a maioría dos galegos somos nacionalistas, nin independentistas, nin queremos que nos impoñan o seu catecismo ideolóxico.
A día de hoxe só unha persoa como Feijoo cun partido político forte, moderado, cohesionado, e coas ideas claras pode devolver a Galicia ó sitio que lle corresponde en España e en Europa, fóra das ocorrencias ás que nos acostumaron Quintana e Touriño durante 3 anos.





Cuatro medallas no se ganan todos los días!

David Cal ha logrado la plata en la prueba de C1 de 500 metros, la segunda que consigue en Pekín tras la obtenida ayer en los 1.000.

No han podido ser oros, pero una vez más deja bien alto el pabellón pontevedrés, gallego y español.

No ha sonado el himno esta vez, pero Cal se convierte en uno de los mejores palistas de la historia del piragüismo español, por no decir el mejor.

Por su parte, el gallego Carlos Pérez Rial, 'Perucho' y el catalán Saúl Craviotto dieron la sorpresa consiguiendo la medalla de oro en la final del K2-500.


Con ese resultado de 'Perucho', Galicia consigue cuatro medallas en estos Juegos, tras las dos platas de David Cal y el otro oro conseguido por Fernando Echávarri y Antón Paz.

jueves, 21 de agosto de 2008

Touriño e Blanco xogan ás quinielas coa data das eleccións


A reunión celebrada en Monte Pío entre José Blanco e Emilio Pérez Touriño para tratar o adianto electoral confirma a posición mostrada polos medios de comunicación e o Partido Popular.

Para tratar o tema do adianto electoral o presidente non se rodeou dos membros do seu Goberno; nin sequera convidou ao cume ao seu vicepresidente. O encontro foi con José Blanco, o líder na sombra do PSOE en Galicia, quen ademais move os fíos dun presidente da Xunta que lle rende pleitesía.

Os intereses que moverán aos socialistas á hora de fixar a data serán puramente electorais e non atendendo as necesidades dos galegos: na reunión non estaban os conselleiros que poderían explicar ao presidente como de avanzados están os proxectos nos que traballan.

O PSOE debería saber que xunto á crise, os galegos votarán -cando queira Blanco- sen esquecer tres anos de desgoberno
, de malas noticias e de non avanzar no seu benestar persoal.

miércoles, 20 de agosto de 2008

Se coge antes a un mentiroso que a un cojo...

Un Presidente del Gobierno debe dar la cara en todo momento cuando los grupos parlamentarios en su competencia constitucional de control al gobierno así lo solicitan.

Considero lamentable y una cobardía por falta de agallas que Zapatero se esconda y no quiera comparecer en el Congreso para hablar de la financiación autonómica.
Demuestra así una vez más su poco sentido de Estado y la falta de rumbo de este Gobierno.

Es un presidente que miente sistemáticamente, que engaña a la ciudadanía todos los días.

Este es el problema principal que tiene la política española: un Presidente del Gobierno que engaña por sistema, que engañó con la crisis económica y que ahora engaña con la reforma del sistema de financiación autonómica.

Me parece bien que trate de buscar apoyos "entre casi todas las fuerzas parlamentarias" como algo propio en un Sistema Parlamentario, pero es justo pedirle que no venda los intereses de todos por ganarse a unos pocos.

Zapatero debe comparecer en el Congreso para explicar el ‘guirigay’ interno del PSOE en materia de financiación autonómica. Sería gravísimo que se utilice el financiamiento autonómico, hipotecando a las comunidades con menos recursos, como moneda de cambio con los nacionalistas para que apoyen los Presupuestos Generaless del Estado.

martes, 19 de agosto de 2008

Vamos a la final


El de Aldán, fraguado en el Centro de Tecnificación Deportiva de Pontevedra, se ha ganado él solito su puesto en la final en la prueba de los 500 metros en C-1.

Puede, no lo voy asegurar no sea que prime la mala suerte en la final, que tengamos otra medalla para España, y ésta, si cae, será de Oro.

David Cal ha vuelto a superarse a sí mismo.

A las puertas del medallero se han quedado los gallegos Iván Raña y Gómez Noya en triatlón.

lunes, 18 de agosto de 2008

Los Blogs son así



El espíritu de los Blogs.
Sin duda alguna, uno de los descubrimientos más gratificantes que he tenido.
No veais lo que ayuda en esos momentos de estrés para relajarse y soltar lo que pienso.
Eso sí, a partir de mediados de septiembre habrá cambios por aquí.

sábado, 16 de agosto de 2008

La España olímpica



Esto es el espíritu olímpico español: LA UNIDAD.

La unidad en el tiempo.
La unidad en la historia.
La unidad en el espacio.

La unidad en el deporte.
La unidad en las victorias y en los triunfos.
La unidad en la derrota.
La unidad del deporte.

La unidad de tod@s.

El despilfarro municipal de los bipartitos

Los populares de Cotobade plantean una rebaja de sueldos y honorarios del 20%


Los populares de Cotobade volvieron a quejarse ayer del «desequilibrio presupuestario» existente en el Ayuntamiento, que cifran en casi 300.000 euros.

Su portavoz, Luis Samartín, achaca la situación a la «mala gestión» del bipartito PSOE-BNG. Como ejemplo, cita el aumento de los gastos del equipo de gobierno -con cinco dedicaciones-, el taller de empleo y el gasto en servicios -más de 12.300 euros en combustible y 4.800 en reparación de desbrozadoras entre tres meses-.

En el próximo pleno, el PP presentará una moción para frenar la subida y creación de tasas municipales aprobada por el bipartito. En concreto, Samartín sugiere que se aparquen esos planes hasta el fin del mandato y que todos los miembros de la corporación reduzcan sus sueldos y honorarios en un 20% hasta que se consiga alcanzar el equilibrio presupuestario.

«El grupo popular está dispuesto a apretarse el cinturón si todos los miembros de la corporación también lo hacen y si el equipo de gobierno se compromete a no subir ni aumentar impuestos», remachó Luis Samartín.

¿En qué concellos de Galicia un gobierno bipartito supone menos gasto en personal que uno encabezado por una sóla formación?
Poio, Cangas, Cotobade, Pontevedra, Ourense... suponen hasta, en algunos casos, un incremento del 50% más de presupuesto solamente para gasto en personal -sueldos para el doble de concejales, más redes clientelares, etc-.
Galicia en definitiva.

viernes, 15 de agosto de 2008

Blanco impondrá a Touriño la fecha de las elecciones

El vicesecretario General del PSOE sigue trabajando en la sombra para imponer su criterio y adelantar a otoño las elecciones autonómicas gallegas.

El PSOE en Galicia, una franquicia dirigida por el propio Blanco desde Madrid, fijará la fecha según las indicaciones del número dos del PSOE. José Blanco le impondrá la fecha de las elecciones a Touriño sabedor de que la Xunta no hizo los deberes para paliar los efectos de la crisis en Galicia.

Blanco quiere convocar las eleccioness antes de que quede aún más probada la ineficacia de la Xunta para contener los efectos de esta situación.

Los gallegos no podemos sino lamentar que por primera vez en la historia de nuestra Comunidad no vaya a ser el Presidente de la Xunta quien determine cuando iremos los gallegos a las urnas

.

jueves, 14 de agosto de 2008

MENTRES A SITUACIÓN ECONÓMICA DE GALICIA SE DESMORONA TOURIÑO SEGUE DE VERANEO

É inconcibible que mentres a situación económica de Galicia se desmorona, o Presidente da Xunta se dedique por igual a veranear e a lanzar mensaxes triunfalistas e irresponsables sobre a conxuntura da economía galega.

O dato do IPC galego demostra que a inflación en Galicia segue desbocada mentres o Goberno, non só non sabe como controlala, senón que nin sequera o intenta.

Para os galegos que non viven en San Caetano é inconcebible que os prezos crezan en Galicia nun 5,6% nun só ano, tres décimas máis do que subiron no resto de España.

A Zapatero custoulle pero xa asume que estamos a atravesar unha crise económica severa; aquí, coa inflación por encima da media nacional, os nosos dirixentes seguen negándoa.

O número de autónomos en Galicia descendeu nun 48% durante o primeiro semestre.

o desemprego segue ofrecendo datos negativos en Galicia, onde se destruíron case 10.000 postos de traballo en doce meses.

Quenes pagan os efectos da crise? nós, os cidadáns.

miércoles, 13 de agosto de 2008

Por unha historia que hai que contar. Alexandre Bóveda.



Cada día crecía o número de encarcerados.
Comprían novos edificios para prisións. Bóveda permaneceu en Ponte Caldelas uns días; de alí foi enviado a Caldas de Reis e, por fin, traído a Pontevedra a unha cadea improvisada no vello instituto de Bacharelato. Naquela cadea convivían presos políticos de todas as clases sociais. Había posibilidades de fuga directa ou mediante soborno. Bóveda negouse a todo intento neses aspectos. Estaba seguro da súa honradez e non temía ante os xuíces.

Os poderes militares sublevados decidiron instruir un xuízo sumarísimo a Bóveda.
O 13 de agosto celebrouse no salón de actos da deputación o xuízo sumarísimo.
Déronlle a palabra a Alexandre por só dez minutos e prohibíronlle falar en galego. Álvarez Gallego, cuñado de Bóveda, transcribe as súas palabras:

"Dos dez minutos que se me conceden, sóbranme cinco.
Voume referir moi brevemente aos feitos. En primeiro lugar, procuraron agachar neste xuízo, atentatorio ás leis que rixen a Xustiza Militar e a común, que eu fun conducido ao cuartel de Artillería de San Fernando polos capitáns Sánchez Cantón e Casal, por certo -e non teño inconveniente en declaralo, moi amablemente-. Que no cuarto de bandeiras do dito cuartel pretenderon obsequiarme, como ao Sr. Gobernador Civil, con viño e doces "polo término feliz, segundo dicían, da molesta cuestión que forzara ao exército a tomar aquela actitude". Que máis tarde, dixéronme que quedaba en liberdade, inda que non pra dirixirme á miña casa de Poio senón á dos meus sogros, na rúa Oliva, para que non tivera que pasar pola Ponte da Barca, onde había aínda, segundo me dixeron, algún tiroteo. Que durante aquela noite, aínda que me puxeron á porta sentinelas armados, puden fugarme, porque dispuña de automóbil e outra saída, por exemplo a Tui, pola estrada libre de vixianza, e pasando a fronteira portuguesa.

Que ao día seguinte, conducíronme ao mesmo cuartel, segundo dixeron, "para declarar". Pero que, en vez diso, me enviaron, en automóbel militar acompañado por un oficial armado, ao cárcere de Pontevedra. Que logo a Garda Civil, sendo de noite pechada, trasladoume ao cárce de Ponte Caldelas, intentando matarme no camiño. Que máis tarde, e por razón de "seguridade", ao dicir dos carceleiros, leváronme ao cárcere de Caldas de Reis. E que, por fin, conducíronme ao vello edificio do Instituto, hoxe Escola Normal, convertido en prisión, onde levo preso, inda que non incomunicado, vinte e tantos días. Que tamén pudendo terme fugado, porque se me permitiu baixar ao portal e andar por todo o edificio, non intentei fuxir; e non o fixen, pola mesma razón que da casa da Oliva; por non xulgarme autor, nen coautor, nen cómplice de ningún delito, senón CUMPRIDOR DO MEU DEBER COMO FUNCIONARIO E PATRIOTA.

Rechazo as falsas acusacións dun "comunista" ao que se lle negaron as armas que pretendía, primeiro porque nunca as houbo e, segundo, aos republicáns non nos ofrecía certeza de que fose defender a lexitimidade da República.

Se por todo iso se pide a miña pena de morte por fusilamento, eu non teño nada que engadir ao que creu conveniente o Sr. defensor. En en canto aos cargos falsos, inxustos, infundados e apaixoados do fiscal, feitos coa vehemencia de considerarme un criminal da peor especie, cando ningún crime cometín, remítome á opinión pública.

Dí o Presidente:

Volvo esixir ao procesado que se dirixa soamente ao Tribunal. A opinión pública non ten nada que ver neste asunto, ademais de que está ao lado do glorioso Movemento e en contra dos seus inimigos. E tamén lle esixo que termine dunha vez, porque non quero, dadas as circunstancias, retirarlle a palabra, aínda que me obrigará a facelo se segue facendo uso dela impropia e excesivamente.

Continúa o procesado Bóveda:

Non apure Sr. Presidente. Conclúo en seguida.
Só unhas poucas palabras máis para rexeitar o calificativo de TRAIDOR Á PATRIA.
A miña patria natural é GALICIA. Ámoa fervorosamente, xamais a traicionaría, inda que me concedesen séculos de vida. Adóroa ata máis alá da miña morte. Se entende o Tribunal que por este amor entrañable, debe serme aplicada a pena de morte, recibireina como un sacrificio máis por ela. Fixen canto puiden por Galicia e faría máis se puidera. Se non podo ata me gustaría morrer pola miña Patria. Baixo a súa bandeira desexo ser enterrado, si o Tribunal, en conciencia, xulga que debo selo. E este "agarimo" -permítaseme a única palabra galega que emprego no único idioma que sempre falei- que lle teño á Terra sagrada na que tiven a dita de nacer, non me obriga a sentir ningún odio a España, á que, por dereito, pertezo.
Só combatín os seus erros, e ás veces as súas crueldades políticas para coa miña GALICIA IDOLATRADA. Nada máis".

Amigos e inimigos presentes quedaron atrapados pola emoción. A farsa do Tribunal militar non serviu de nada.

Bóveda disuadía ós seus amigos e familiares de calquer recurso.

Rogoulle ao xuíz Vila "que o enterrasen coa bandeira galega". O xuíz non o permitiu e só unha artimaña dun amigo fixo que lla introducisen baixo a chaqueta, cando xa estaba amortallado no cemiterio.
Ao raiar a alba o 17 de agosto levárono nunha camioneta da Garda de Asalto á Caeira. Dende a ponte da Barca ollou para a súa casa, nela durmían os meniñós e velaba a muller.
Ao pé dun groso piñeiro recibiu o tiro directo no corazón efectuado desde un piquete.

Castelao estaba a salvo na zona leal á República; soubo da morte de Alexandre. Anos despois evocouno:

"A miña saúde aínda quixo devotamente os moitos cemiterios de Galiza, onde durmen os derradeiros mártires da liberdade, en número incontable. A miña imaxinación viu unha fogueira en cada cemiterio, como outros tantos clamores de xustiza. Pero no de Pontevedra viu unha labarada que chegaba até o ceo.
Era o lume do espírito de Bóveda que non figura na Santa Compaña dos inmortaes, porque non perteñece á Historia senón á Tradición, en arume de lenda. Bóveda terá de ser nun mañá próximo ou lonxano a bandeira da nosa Redención.

Seguiron os consellos de guerra en Pontevedra logo da morte de Bóveda. Un dos actos desta calaña máis soados foron os fusilamento do 12 de novembro.

Dereitos fundamentais que recolle a nosa Constitución de 1978
como o dereito á vida, liberdade ideolóxica, dereito ó honor, o dereito a expresar libremente as ideas, ou a tutela xudicial efectiva de xuíces e tribunais e a imparcialidade dos xuíces non existiron naqueles tempos.

Particularmente, súmome á causa da familia de Bóveda, especialmente á dos seus fillos, para a revisión e a anulación do Consello de Guerra sumarísimo ó que someteron ó histórico dirixente do Partigo Galeguista, Alexandre Bóveda.
Non apoio ós mártires dun bando ou doutro, simplemente, para min significa facer xusticia histórica porque a vida e a liberdade están por enriba das cores políticas.
Xente como Bóveda, que morreu como os grandes homes da historia, como Sócrates por exemplo, sendo inocente e polo único motivo de que as súas ideas eran seducibles ilustracións para moitos galegos, fanme honrar a miña condición de galego, de demócrata e como un español que ansía unha historia xusta para o seu país.



Para todos eles debuxou Castelao a súa obra Galicia Mártir...
... porque querían enterrar cadáveres, pero enterraban semente.

martes, 12 de agosto de 2008

Touriño pide ahora solidaridad tras apoyar el Estatut catalán

Touriño muestra su hipocresía y su falta de criterio:

Pide a Montilla que contribuya al desenvolvimiento de las comunidades menos ricas, pero fue su cómplice apoyando un texto que rompía con esos principios, recogidos en la Constitución española.

El titular de la Xunta ha reído las gracias primero a Maragall y después a Montilla cuando expusieron una reforma estatutaria injusta y egoísta. El Estatut le parecía intachable a Touriño y no había nada que corregir. Ahora demuestra su falta de criterio y de liderazgo tras apoyar un texto a sabiendas de que perjudicaba gravemente los intereses de Galicia.

Si Touriño quiere defender la solidaridad interterritorial y no los privilegios de aquellos que más tienen, lo que debe hacer es apoyar las tesis que siempre defendió el PP, basadas en que todos los españoles somos iguales, en que no debe haber comunidades de primera y de segunda, y en que la solidaridad entre territorios es clave.

Los populares están juntos; mismo autonomías ricas como Valencia o Madrid defienden los intereses de otras menos favorecidas, como es el caso de Galicia.

Es la diferencia. Hablar de izquierdas y derechas en este país ya no tiene sentido. Los primeros parecen haber abandonado sus principios y los segundos haber conquistado ese fondo que siempre representaron linteligentemente las fuerzas de izquierda.
Así avanzan los partidos en España.

sábado, 9 de agosto de 2008

Volvemos

Artículo elaborado, y publicado aquí con atraso, por una de las almas de mi peña, Priva Bonito, que ya está más que consolidada.

Hacía tiempo que no escribíamos una entrada en el blog de ésta, nuestra peña. El principal motivo fue la vagancia, porque en principio íbamos a escribir varios en el blog y ahora sólo lo hago yo xD.

No fueron pocos los días dignos de una publicación en el blog, destacando sobre todo el sábado 12 de Julio, con momentos memorables como el somier que atrapó a Parrado en un camino hacia Zoo sólo vislumbrado por su mente ebria.

Estamos a 25 de Julio de 2008, día de la patria gallega, y las peñas se acercan, lo que significa que Priva Bonito regresa por tercer año consecutivo. Esta gran peña de amigos que surgió hace tres años y que cada año tiene alguna baja y alguna incorporación pero la cual mantiene el grupo principal unido desde el principio.

Cambiamos de indumentaria, pasamos de la que dentro de unos años consideraremos como mítica camiseta, a un polo azul al más puro estilo italiano, la elegancia y el estilo no se pierde ni en peñas.

Sólo faltan ocho días para peñas 2008 y ya las esperamos con ganas, para vivir grandes momentos en la cuevita y en la zona pontevedresa como los vividos los años anteriores. Risas y buen royo es lo que se avecina, con un único factor negativo, faltará la componente femenina del grupo, nuestra Mari, que se marcha a London a aprender inglés xD.

Sin nada resaltable y que tenga que ver con este post y sin utilizar retórica vacía e innecesaria, me despido hasta otra entrada, posiblemente después del primer día de peñas, esperemos que sea un gran día.

PD: Ya van tres años y ojalá sean más, nuestros hijos serán PB's !

Fdo: P.Dacosta

Algunos integrantes.

Peregrinas ´08


La crisis provoca 282.940 bajas de autónomos, un 35% más que hace un año

La crisis, entre otros motivos, ha provocado que el número de bajas de autónomos de la Seguridad Social aumentase un 35% entre enero y junio, según un informe difundido por la Federación Nacional de Trabajadores Autónomos (ATA). Hasta 282.940 personas se dieron de baja del Régimen Especial de Trabajadores Autónomos en el conjunto de todas las comunidades autónomas.


El presidente de ATA, Lorenzo Amor, denunció que la crisis económica se está "ensañando" especialmente con los autónomos, por lo que reclamó a las administraciones públicas que incentiven el trabajo autónomo y frenen la "escalada de bajas" que están registrando las actividades de los trabajadores por cuenta propia.


Por su parte, el secretario general de la Unión de Profesionales y Trabajadores Autónomos (UPTA) critica que el Gobierno apueste más por el apoyo a la mediana y gran empresa que por los autónomos, recordándole que la más pequeña empresa, con una política fiscal, social y financiera adecuada, "podría contrarrestar la tendencia del desempleo en los próximos meses".


En términos absolutos, las comunidades más pobladas, es decir Cataluña, Andalucía, Madrid y Comunidad Valenciana, concentraron en el primer semestre casi seis de cada diez bajas. Sin embargo, los mayores porcentajes correspondieron a Aragón (72,9%), Castilla-La Mancha (63,2%), Castilla y León (58,7%); La Rioja (54,2%) y Galicia (45,8%).

Autónomos como muchos de nuestros padres poco les importa que los ministros sólo entiandan por progreso el despojarse de sus corbatas, mientras los verdaderos sufridores de la crisis lo que solicitan es que se pongan medidas en marcha de una vez y también que las condiciones de sus negocios no vayan más a peor cada día.

viernes, 8 de agosto de 2008

A MALA XESTIÓN DO BIPARTITO REFLÍCTESE NO INFORME DO VALEDOR DO 2007

Blanco decide adiantar as eleccións galegas vendo a mala xestión do Bipartito tralo informe do Valedor do 2007.

O informe do Valedor do Pobo correspondente ao ano 2007 supón “un serio tirón de orellas” ao Goberno bipartito da Xunta de Galicia, cun incremento nas queixas dun 26,32% ao respecto do ano anterior.

Este Aumento é a tónica xeral dende a toma de posesión do actual goberno xa que no 2006 incrementáronse nun 37,89%.

Os departamentos autonómicos que mais insatisfacción xeran aos galegos son os de Educación, Política Territorial e Medio Ambiente, coincidente, coa área de goberno socialista.

Touriño non só non dirixe ben o seu goberno, porque parte do mesmo depende do señor Quintana, é que ademais dirixe especialmente mal as súas Consellerías.

Obras públicas e expropiacións lidera as áreas públicas con maior número de queixas seguido da Administración económica, comunicacións e novas tecnoloxías, sendo a terceira área de peor funcionamento Medio Ambiente.

A demora na xustiza agrupa o 94% das queixas nesta área poñendo de manifesto, segundo o propio informe, “a incapacidade da Administración de Xustiza, na forma en que esta desenvolvida neste momento, para facer efectivo o dereito á tutela xudicial efectiva”. O propio informe sinala como remedio a esta situación a necesidade de adaptación da planta xudicial, á necesidade de maior dotación de xuíces, persoal e medios e pecha facendo unha chamada a un “esforzo investidor” para superar os problemas da Xustiza.

Sobre a Sanidade, o informe alerta de que non está ben resolto o tema da coordinación entre a atención primaria e especializada e incide no grave problema que supón a lista de espera. Estas listas afectan a todas a especialidades que atenden á saúde das mulleres e das persoas maiores, manifestándose unha discriminación en eses colectivos, e non se presentan como uniformes en todos os centros.

No informe o Valedor do Pobo fai referencia á necesidade “dunha vontade política de mellora en xestión de centros hospitalarios” o que ben a ser un varapalo a actual xestión da área sanitaria da Xunta de Galicia.

O informe é un correctivo á Consellería de Política Territorial, á que responsabiliza pola “insuficiente resposta de retraso no cobro das indemnizacións por expropiación”.

Así mesmo fai unha chamada de atención á Consellería de Vivenda sobre o realoxamento de familias ás que se lles expropia a vivenda, sobre a ocupación desas vivendas antes de pagar un prezo xusto e a necesidade de intervención de organismos alleos á consellería na fixación do prezo.

Ao respecto do urbanismo a censura máis grave do informe fai referencia á pasividade da administración tanto na execución como na tramitación de expedientes, que pode chegar a provocar a prescrición de infraccións e sensación de impunidade.

Os feitos son feitos, estamos mellor agora que fai 3 anos e medio?

jueves, 7 de agosto de 2008

Cuba en clave de mujer II


Ya os empecé hablando de la Exposición "Cuba en clave de mujer" de la artista Elisa Bravo, nacida en Vilaboa, PONTEVEDRESA de bien, , que expuso durante todo el mes de julio en el Castillo de Soutomaior, concretando su visión personal sobre la realidad de la mujer cubana en la actualidad

Una gran obra que refleja su compromiso emocional con la realidad social de Cuba y de la mujer cubana a través de la fotografía, la escultura o la pintura.

Cuba en clave de mujer simboliza y muestra lo que otros tratan de ocultar.

Obras como "Recuerdos", "Presente pasado", "Doble cara", "Esperando", "Mujeres de blanco", entre otras cosas, reflejan la doble moral del régimen, donde unos pocos viven bien, y otros muchos más muy mal. A través de una simple mirada o un gesto comunica lo que la mujer cubana siente y quiere. Un pasado próspero, rico en cultura, agonizando en lamentables dictaduras, donde la mujer está en el segundo plano de la vida del país.

Mujeres cuyos derechos sociales y políticos no disfrutan por la falta de medios y libertades públicas.
Mujeres como otras cualquiera, madres-hijas-hermanas, coquetas, luchadoras, alegres en muchos casos, o simplemente conformistas con las actividades y situaciones que les ha tocado vivir.
Mujeres que esperan un futuro mejor y más cercano. Donde Cuba se abra a la propia Cuba, donde haya igualdad de oportunidades para tod@s, y donde la felicidad no sea un destino sino un hecho.

Cuba en clave de mujer es un canto al progreso social de las mujeres, a sus libertades y a sus derechos sociales; es la obra de una pontevedresa comprometida con sus principios, que no cree en la pasividad de la mayoría y trabaja por cambiar en lo que no cree que sea bueno. Porque esa mujer cubana que retrata Elisa también lo fue aquella mujer española de no hace tantas décadas y siglos.
Algunos no aprenden de su propia historia, véase a los procastristas, y otros sí.
Es la diferencia entre gente como ella y los demás.

Profundamente orgulloso. Gracias.

Publicado en Cuba, democracia y vida

viernes, 1 de agosto de 2008

Resposta ós comentarios anteriores



Sí, o da foto é o filósofo e economista alemán Karl Marx.

Non son desas persoas que acostuman a calificar á xente entre fachas -feixistas en galego- ou roxos. Nin o fixen nunca, nin o escoitei xamais na miña casa. Por iso, esas persoas que acostuman a dar instruccións ideolóxicas neste senso nas clases para min non merecen moita consideración persoal.
Pero a tolerancia por enriba de todo. O exemplo é que este ano en Santiago, cos compañeiros de piso cos que estiven vivindo, Efrén e Jacobo, amigos da escola, instituto, esmorgas, etc... pertencen ó Sindicato de Estudantes, que como ben saberás, Tevye, son marxistas. E, en honor deles o digo, foi, en parte, gracias a quenes o seu sindicato tivera tan bos resultados nas Eleccións ó Claustro. Efrén consiguiu presentar a candidatos nalgunhas facultades sen representación e Jacobo foi o máis votado en Xornalismo.

Sí, un "pepeiriño de novas xeracións" -como algún se refire a min no Blog- vivindo pacificamente con dous xóvenes comunistas, e dos que moitas organizacións políticas terían que copiar algunhas cousas, no seu compromiso coas súas ideas, por exemplo, pero, logo doutras xa non... xDD

A raíz disto que digo, nunca se me ocorrería, amigo Tevye, usar o termo "marxista" ou "leninista" á lixeira, e menos de maneira simplista, porque aparte de ler moitos ensaios, e penso que me crerás, sobre as filosofías utópicas, de esquerda ou marxistas, aprendín moito gracias ós meus amigos citados supra.

Non hai que ser Catedrático de filosofía para entender que o comunismo sería unha forma social na que as divisións en clases sociais terminarían a súa existencia. E claro, a min esa idea que afirmas de que o marxismo "se reciclou", ata que punto, ata o de renegar do seu principio básico?.

No BNG, un frente político formado por ata 6 partidos, o partido coa maior influencia, a UPG, e a cuio ideario, tamén o digo, moitos militantes moderados escaparían e renegarían, non sin máis, os "fillos" desa agrupación mataron politicamente ó pai do BNG, o señor Beiras, declárase abertamente como "Leninista" ou máis en concreto "Comunistas patrióticos", avogando a maioría dos seus líderes pola "independencia integral de Galiza". E se a organización que ten maiores cotas, máis influencia para facer as listas e, polo tanto, que domina no BNG dí estas cousas... e se me permitides a ironía, non serei eu quen catalogue ó BNG de leninista, marxista, independentista...

Dende que a UPG tomou o timón do BNG os resultados non avalan ó nacionalismo como forza de goberno.

Xa dixen no artigo sobre Iria Aboi, que adoptar posturas en Galicia paralelas a ERC pasan factura polos cidadáns, que queren que se lles goberne, non que se lles inventen problemas ou escándalos.

Home... sen irse xa ó comunismo, quedémonos na simple esquerda... para non catalogar a Quintana. Sería de esquerdas viaxar en primeira clase?. Non é iso disfrutar do capitalismo burgués? poderache parecer simplista... pero a min faime gracia, que para unhas cousas sexamos de esquerdas e para outras sexamos iguais que todos... viaxes de luxo, como fixo a Conselleira da Incultura en Cuba... vida contemplativa... enfín...

Isto o critico por principios, non por desprestixiar ó adversario.
Non hai que ser de esquerdas para defender a non existencia das clases sociais, a igualdade de oportunidades, etc... hoxe en día iso é aceptado pola maioría, o que pasa que non acostumo a aturar ós "sociolistos" (con tódolos meus respetos para os socialistas ou xente de esquerdas de principios e de verdade).

Sempre en Galiza... lido no Primeiro Trimestre de 4º da ESO coa profesora Mimí... non me gusta a xente que se xustifica, polo que eu non o farei.

Quédome coa crítica que Castelao fai de Risco: "Dicía Risco, cando Risco era alguén..."; e coa necesidade da unión entre os Estados de Europa, as primeiras ideas sobra a UE.

Non vou criticar ós que na teoría prefiriron ficar calados, aínda que na práctica seguiran sendo leais ós piares do galeguismo.

Non me sinto diferente a ninguén, pero eu podo dicir que a miña familia proporcionou protección, alimento e vivenda ó histórico maquis galego "FOUCELLAS", Ó QUE NO DISCURSO DE FIN DE CURSO no instituto, que os meus compañeiros moi honrosamente ofertáronme en dar, REFERINME na miña apreciación histórica a el COMO "AMIGO" por toda esa xente coa que me identifico como demócrata, liberal, galego e persoa, que morreu loitando polas súas ideas, ó servicio de Galicia, da liberdade e da democracia.