martes, 29 de abril de 2008

Vuelve Anguita



El que fuera todo poderoso líder de Izquierda Unida durante muchos años, llegando a superar en resultados a Santiago Carrillo y que fue gran amigo de Aznar, Julio Anguita, ha decidido volver a la política activa.

Si él fuese el líder de IU en estos momentos, a los concejales de Mondragón ni se les pasaría por la cabeza pactar con ANV.

No es que me alegre de la noticia, que sí, pero prefiero a un hombre que dice lo que dice en este vídeo y contesta sabiamente lo que contesta a un ultraderechista sabinista como Arzalluz, a tener a un hombre que lo único que ha promovido en 8 años ha sido la ambigüedad sobre todo y sobre nada, el señor Llamazares.

A los que somos nostálgicos, también nos encantaría que Adolfo Suárez volviese a la política activa, pero a él eso, por suma desgracia, la vida no se lo va a consentir...

5 comentarios:

Anónimo dijo...

A ver, Jorge, ese vídeo e do 95, nunha situación, afortunadamente, moi diferente á de hoxe en día. De feito, foi nunha situación moi semellante á de mediados dos 90 na que certa personaxe lle chamou a esa panda de asasinos "movimiento de liberación nacional vasco".

Julio Anguita dixo iso no 95, mais neste último proceso negociador tivo algunha declaración a favor da negociación. E o de "gran amigo de Aznar"... non sei se te lembras desa ocasión na que o "gran amigo de Aznar" lle dixo claramente a Aznar que, se ben el non era responsable directo da morte do seu fillo, si era certo que estaba (e cito textualmente) "mal de la cabeza" por medir o prestixio de España polo soporte ao "crimen masivo" que foi a invasión do Iraq. Isto foi o que dixo en Telecinco: "No se trata de un tipo de locura clínicamente manifestada. Me recuerda a ese delirio de grandeza que tan bien explicita Charles Chaplin en El gran dictador cuando está jugando con el globo."

E sobre a ambigüidade de Llamazares, en que fundamentas esa afirmación?

Finalmente, estando no PP, paréceche que Arzalluz é ultradereitista? Home, o Partido do Negocio Vasco non é precisamente socialdemócrata, pero é que o PP tampouco se queda curto. Eu sempre vos recomendo aos rapaces de novas xeracións que vos deades unha voltiña polo foro do voso partido: [url]http://www.pp.es/forospp/[/url] e vexádes por vos mesmos os exemplos de ultradereitismo que no voso partido hai; e é que hai de todo, dende islamofobia a misoxinia pasando por homofobia, ultraconservadurismo...

No que concordo e no de Adolfo Suárez, pero os tempos do centrismo xa levan longo tempo esquecidos.

Saúdos.

Anónimo dijo...

tiñades que aprender de dignidade moral de Llamazares, e máis coa actualidade dos intentos de moción de censura ós que defenden o terrorismo en varios concellos.
pero claro...,

o pp carece de dignidade,
e de moral xa no é só un déficit, senón que debe moitas desculpas.

Anónimo dijo...

Ola amigo Tevye!

Bueno, vou empezar polo do ex Presidente Aznar.

Ambos recoñeceran ser amigos e ter un bo trato persoal, por iso o digo en pasado "que fuera amigo de Aznar" e non en presente "que es amigo".
Non podo ter a sobervia de poñerme na pel de Julio Anguita porque non son pai, pero podo imaxinalo porque son persoa e fillo dun pai.
A perda dun fillo é irreparable e non vou ser eu quen xustifique Irak porque foi o gran erro do PP no seu mandato, pero porque estou en contra de todas as guerras, as aopiadas polo señor González e polos que viñeron logo.

O que digo de llamazares ven se dislumbra nos seus resultados electorais e non hai peros que valgan. Non liderou ningunha política de esquerdas nestos catro anos, tan só a Lei de Memoria Histórica, que o único que consegue é remerxer nos peores erros da nosa historia e en facer víctimas boas e malas.

Dende a túa postura nacionalista (dito con todo o meu respeto)ningún nacionalista será ultradereitista, pero entón non sei cómo chamarías a persoas que defenderon a ETA en máis dunha ocasión como Egibar e este mesmo Arzalluz, nada que ver con Imaz.

E repito este Blog é persoal, inequivocamente meu. Non responde a mandatos superiores nin a peticións prácticas de ninguén, o digo polo de NNXX...

Un abrazo meu

Sísar dijo...

Este vídeo lo usé yo también hará hace año y medio, justo en el momento de máxima negociación política y hombres de paz hoy encarcelados. Una declaración de intenciones como el MNLV no puede nunca tapar la humillación que muchos sentimos al ver al Gobierno de la Nación implorar un acuerdo y negociar a urtadillas cuando aun el Pp estaba en el Gobierno. Anguita lo dice muy claro, "primero depusieron las armas y luego se puede hablar". Aquí cuando ETA había robado cientos de pistolas en Francia al día siguiente el Psoe llevaba al Parlamento Europeo una moción para dialogar con ETA e internacionalizar el mal llamado conflicto, que es Terrorismo y asesinato puro y duro. Se les vence empezando por el lenguaje.

Yo estoy en el Pp y soy de centro y si tú Teyve quieres decir otra cosa estás en tu derecho. Pero Arazálluz pertenece a una derecha arcaica que no sé si compartirán sus compañeros de partido.

Te dejo una frase que he leído hoy Jorge y que me ha gustado mucho:

El verdadero liberalismo, siempre es y será igualitario e integrador. No necesita comprar esas virtudes en la tienda de enfrente, porque son consustanciales a él. Y el verdadero liberalismo jamás podrá ser trasnochado ni excluyente. Porque el liberalismo es, por naturaleza, enemigo de la arbitrariedad y de los privilegios de casta. Por eso el verdadero liberalismo jamás podrá ser antipático. Salvo para los enemigos de la libertad, naturalmente.

Anónimo dijo...

Ola Jorge,

Pois dende a miña postura nacionalista, no PNG hai ultradereitistas partidarios da restauración do reino galego. O nacionalismo non entende de dereitas e esquerdas, é nacionalismo, se ben pode orientarse cara a unha banda ou cara a outra pero antepoñendo os intereses da nación ao debate esquerda dereita (tal é o caso do BNG, fronte na que hai dende liberais ate comunistas).

Sobre o de Llamazares, non puido desenvolver ningunha política de esquerdas porque, sinxelamente, non gobernou. A quen lle tocaba desenvolvela era ao PSOE, e tampouco é que se esmerase moito. Os resultados electorais? ben, sempre foi unha constante na política española en particular e mundial en xeral o feito de que os partidos grandes acaben fagocitando aos máis miúdos; pasou no seu día con AP que acolleu no seu seo a outros partidos conservadores e pasa agora co PSOE que devora a EU. Outro exemplo, ERC (e o que digo seino de boa tinta porque o escoitei da boca dun dirixente da formación) non se coaliga con CiU para evitar ser fagocitada por esta última (e non polo conflicto ideolóxico que se podería esperar de tal unión); ou véxase o caso do PNV e EA.

E aos que defenden á ETA, ao mesmo que aos que defenden calquera tipo de violencia, non lles chamo ultradereitistas, chámolles directamente "feixistas" (do italiano "fascio" que se traduce ao galego como "feixe").

E Sisar, o liberalismo ten toda a miña simpatía, mais, sinceramente, non me parece que o PP, alén o liberalismo no que ti creas e practiques, sexa un partido moi liberal.

Unha aperta.